De vrucht van de Geest: geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing

GELOOF, ZACHTMOEDIGHEID EN ZELFBEHEERSING: FUNDAMENTEEL VOOR RELATIES

Een bekende Latijnse spreuk, semper fidelis, betekent “altijd trouw”. God is altijd trouw, en wij moeten leren om Hem op Zijn Woord te geloven. Geloven we Hem? En in hoeverre kan men ervan op aan dat u en ik trouw zijn?

Alle goede relaties zijn gefundeerd op trouw en betrouwbaarheid – op wederzijds vertrouwen dat voortkomt uit betrouwbaarheid.

Gevolg van de Heilige Geest

Gods maatstaf van geloof en trouw is véél hoger dan we op eigen, menselijke kracht kunnen bereiken. Om het niveau van trouw te kunnen bereiken waarop we werkelijk trouw zijn zoals God dat is, is het nodig dat we oprecht Zijn hulp vragen!

Bid om geloof en trouw. Lees de Bijbel om te leren over Gods trouw en om hierop te leren vertrouwen (Romeinen 10:17). En om hierin werkelijk geestelijk te volharden moeten we Gods Geest in ons hebben (2 Timotheüs 1:13-14; zie Handelingen 2:38). (Bekijk onze video hier).

De NBG’51 noemt het 7^e aspect van de vrucht van de Geest “trouw”, terwijl de (Herziene) Statenvertaling spreekt over “geloof”. Dat is consistent met de wijze waarop het Griekse woord pistis in deze passage, over het algemeen vertaald wordt elders in het Nieuwe Testament. Veel moderne Bijbelvertalingen hebben hier een term als “trouw” staan.

Eén reden hiervoor is dat men meestal meent dat geloof (ons geloof in en vertrouwen op God) uit onszelf voortkomt – en niet als product van Gods Geest in ons. Geloof wordt elders echter een gave van de Geest genoemd (1 Korinthe 12:9). Het boek Galaten zegt zelf dat we “het geloof van Christus” moeten hebben (Galaten 2:16, 20, Statenvertaling, zie ook Openbaring 14:12, Statenvertaling).

Hoe is dit met elkaar te rijmen? Het antwoord heeft te maken met verschillende niveaus van geloof. Ons initiële geloof in God is er voordat we Zijn Heilige Geest ontvangen, hoewel ook dit komt als reactie op wat God ons in het leven laat zien en de hulp die Hij ons geeft om te kunnen geloven.

Maar wanneer een gelovige de Heilige Geest ontvangt, komen God de Vader en Jezus Christus in hem of haar wonen en wordt het karakter van binnenuit veranderd. Hieronder valt ook een grote toename wat betreft het geloof van die persoon.

Met dit veel diepere geloof zal iemand God volledig gaan vertrouwen ten aanzien van de zegeningen die het gevolg zijn van gehoorzaamheid aan Zijn wet en ten aanzien van de consequenties van ongehoorzaamheid. Dit zal leiden tot gehoorzaamheid vanuit het hart en het altijd vol berouw terugkeren tot God wanneer we daarin tekort zijn geschoten. Dit is levend geloof – geloof dat redt. Dit geloof komt door de Heilige Geest. (Om dit beter te begrijpen kunt u een gratis exemplaar van ons boekje U kunt levend geloof hebben aanvragen of downloaden.)

Met dit in ons achterhoofd maakt het dus niet zoveel uit of het woord hier vertaald is met “geloof” of “trouw”. Want als we levend geloof hebben, zullen we in trouw handelen. Levend geloof zelf is een product van Gods Heilige Geest – evenals de trouw die daaruit voortvloeit.

Trouw zijn in alle dingen, groot en klein

God wil dat we trouw zijn in álles. “Wie trouw is in het minste, is ook in het grote trouw. En wie onrechtvaardig is in het minste, is ook in het grote onrechtvaardig” (Lukas 16:10).

Trouw houdt volharding in

Volharding is een sleutel tot succes in alles, bijvoorbeeld bij het deelnemen aan een hardloopwedstrijd. Toen Paulus zijn tweede brief aan Timotheüs schreef, zat hij in de gevangenis in afwachting van een vrijwel zekere executie. Maar hij had vrede omdat hij wist dat hij trouw was geweest aan God (2 Timotheüs 4:7).

De ultieme beloning voor volharding is eeuwig leven! “Wees trouw tot in de dood, en Ik zal u de kroon van het leven geven,” zei Jezus in Openbaring 2:10 (zie ook Mattheüs 24:19-13). We moeten nooit opgeven of afvallen!

Trouw aan God en Christus

God geeft aan ieder van ons verschillende vaardigheden en mogelijkheden, en Hij verwacht van ons dat we deze grondig inzetten ten dienste van Hem. Hij zal ons rijkelijk belonen in overeenstemming met de mate van onze geestelijke groei en onze dienstbaarheid in dit leven. Een “onnutte slaaf” zoals in de parabel van Mattheüs 25, die zijn tijd en mogelijkheden heeft verknoeid in plaats van God gehoorzaam te zijn, wordt “slecht en lui” genoemd, en zal gestraft worden.

Maar het centrale punt waar het in de parabel om gaat, is dat het heel mooi laat zien dat Christus, wanneer Hij op enig moment terugkeert, Zijn trouwe volgelingen – degenen die God geloven en daarnaar leven – zal belonen.

Tegen ieder van de goede slaven zei de meester: “Goed gedaan, goede en trouwe slaaf, over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen; ga in, in de vreugde van uw heer” (Mattheüs 25:21, 23).

Leef dus in overeenstemming met het geloof dat Gods Geest in ons tot ontwikkeling brengt – en toon daarbij de trouw die Hij verlangt, opdat ieder van ons Christus’ geweldige goedkeuring zal horen op de grote dag waarop Hij terugkeert om Zijn trouwe dienstknechten te belonen!

ZACHTMOEDIGHEID: KRACHT MET EEN VLEUGJE MILDHEID

Het achtste aspect van de vrucht van de Geest in Galaten 5:22 is “zachtmoedigheid”. We dienen allereerst zachtmoedig (onderworpen, ontvankelijk, kneedbaar) te zijn in onze relatie met God, en daarnaast dienen we zachtmoedig (bescheiden, vriendelijk, respectvol) te zijn in onze relatie met andere mensen.

Jezus zei: “Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven” (Mattheüs 5:5). Dat is een behoorlijk grote beloning voor zachtmoedigheid!

Het Griekse woord voor “zachtmoedig” heeft betrekking op iemands gehele gedrag – zowel “woorden als daden”. Om die reden is zachtmoedigheid opgenomen onder de zaligsprekingen als een van de goede houdingen waarvoor God zegeningen belooft (Mattheüs 5:5).

Zachtmoedigheid is geen zwakte!

Veel mensen verwarren “zachtmoedig” met “zwak”. Dat is jammer, want voor goddelijke zachtmoedigheid is kracht nodig!

Stel, u bent zwaargewond en u hebt iemand nodig die u behoedzaam kan dragen, zou u dan niet iemand willen die werkelijk sterk is? U zou niet iemand willen die zou kunnen struikelen of onhandig met u omgaat! (Opvallend is trouwens dat het woord “zachtmoedig” is samengesteld uit deze twee uitersten: “zacht” en “moedig”, al valt weinig mensen dit nog op.)

Dit misverstand over de betekenis van het woord wordt nog versterkt door de idee dat een licht-ontvlambare, boze reactie als “normaal” wordt beschouwd. Dit zorgt ervoor dat sommige mensen ervan uitgaan dat iemand die niet met gelijke munt terugslaat, toch wel een bang persoon of een angsthaas moet zijn. Maar ware kracht komt tot uiting in een sterke persoon die rustig blijft, eerst nadenkt en dan pas reageert op een wijze die de ander het beste helpt. “Een zacht antwoord keert woede af, maar een krenkend woord wekt toorn op” (Spreuken 15:1).

Denk eens aan God! Hij is almachtig, maar Hij maakt nooit misbruik van Zijn macht. Hij is de perfecte Vader, Die nooit buitensporig reageert, Die geduldig is met Zijn vaak onhandelbare kinderen en altijd doet wat voor ons het beste is.

Denk ook aan het voorbeeld dat Jezus Christus gaf toen Hij op aarde was. Hoewel Hij een beroep kon doen op goddelijke kracht, was Hij benaderbaar, sympathiek, vriendelijk en liefdevol.

Hij zei: “Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart” (Mattheüs 11:29). Hij gebruikte Zijn macht en kracht om te genezen in plaats van om pijn te doen. Denk aan Zijn woorden: “Leer van Mij.”

Strijden?

We zullen echter moeten strijden, al lijkt dat tegenstrijdig met zachtmoedigheid.

Direct nadat Paulus aan Timotheüs had geschreven dat hij “gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid” moest najagen, zei hij: “Strijd de goede strijd van het geloof” (1 Timotheüs 6:11-12). Dit soort strijd is niet gericht tegen mensen, maar tegen verkeerde invloeden, met name van Satan en de demonen (Efeze 6:11-12). We dienen dan ook geestelijke wapens te gebruiken, geen fysieke wapens (2 Korinthe 10:4).

Voor succesvolle geestelijke oorlogsvoering is veel moed en volharding nodig. Paulus schreef: “Wees waakzaam, sta vast in het geloof, wees manmoedig, wees sterk” (1 Korinthe 16:13).

In onze relatie met andere mensen dienen we niet strijdlustig of redetwistend te zijn – we behoren vredestichters te zijn. Paulus schreef ook: “Heb elkaar hartelijk lief met broederlijke liefde (…) Vergeld niemand kwaad met kwaad (…) Leef, zo mogelijk, voor zover het van u afhangt, in vrede met alle mensen” (Romeinen 10:12, 16-18).

Zachtmoedigheid houdt in dat men vrijwillig “elkaar onderdanig” is (Efeze 5:21).

In een lange uiteenzetting sprak Petrus over het belang van allerlei soorten van onderwerping – christenen ten opzichte van het gezag (1 Petrus 2:13), slaven ten opzichte van hun meester (2:18), Christus’ voorbeeld van onderwerping aan Zijn beulen (2:21-25) en vrouwen ten opzichte van hun echtgenoot (3:1).

Ook schreef Petrus: “Wees altijd bereid tot verantwoording aan ieder die u rekenschap vraagt van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en eerbied” (1 Petrus 3:15).

Groei in zachtmoedigheid en vriendelijkheid

Om ervoor te zorgen dat uw houding en uw daden zachtmoedig en vriendelijk blijven, dient u in te gaan tegen de stroom van de huidige cultuur van onbehouwenheid en ruwheid.

Paulus voorzegde dat “in de laatste dagen (…) de mensen (…) zelfzuchtig (zullen) zijn (…) liefdeloos, onverzoenlijk, kwaadsprekend, onbeheerst, wreed” (2 Timotheüs 3:1-3, Willibrordvertaling).

God roept mensen uit deze duisternis om “het licht van de wereld” te zijn – om het juiste voorbeeld te geven aan anderen (Mattheüs 5:14). Dat is niet mis. Maar God is altijd bereid om ons te helpen. Bid God ernstig om Zijn hulp en maak er een gewoonte van om Gods Woord te lezen zodat het uw manier van denken en van leven kan veranderen.

Vergeet niet dat een belangrijk onderdeel van het zijn van dat schijnende licht, het hebben van goddelijke zachtmoedigheid en vriendelijkheid is.

ZELFBEHEERSING: UW LEVEN LEIDEN DOOR GODS KRACHT

We zijn nu aanbeland bij de laatste van de negen deugden van de vrucht van de Geest – zelfbeheersing.

Van alle dingen die we in dit leven moeten beheersen, is het beheersen van onszelf vaak de grootste uitdaging!

Atleten die aan de Olympische Spelen willen meedoen, weten dat ze jarenlang moeten trainen willen ze de beste zijn in welke sport dan ook.

De apostel Paulus vergeleek het leven met een wedloop. Hij schreef: “Weet u niet dat van de atleten die in het stadion een wedloop houden er maar één de prijs kan winnen? Ren als de atleet die wint. Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke. Daarom ren ik niet als iemand die geen doel heeft (…) Ik hard mezelf en oefen me in zelfbeheersing, want ik wil niet aan anderen de spelregels opleggen om uiteindelijk zelf te worden gediskwalificeerd” (1 Korinthe 9:24-27, NBV).

In de belangrijkste wedloop, namelijk die om het eeuwige leven, kan iedereen een winnaar zijn. Gelukkig is er geen noodzaak om met iemand anders te concurreren. We dienen daarentegen juist elkaars coach te zijn en elkaar langs de zijlijn aan te moedigen!

Diegenen onder ons die de “onvergankelijke” prijs willen, dienen zich enkele vragen te stellen:

· Ben ik net zo toegewijd en onvermoeibaar als een Olympisch atleet?

· Bestudeer ik de Schrift net zoveel als een atleet studeert op de wijze waarop hij goede prestaties kan neerzetten in zijn sport?

· Zoek ik advies (door middel van gebed en Bijbelstudie) bij mijn Coach?

· Blijf ik mijn ogen gericht houden op het doel op de lange termijn?

· Ben ik vastbesloten om vol te houden tot het einde – om over de finish van het leven te komen – en om nooit op te geven (Mattheüs 24:13)? (Bekijk ons artikel de Tegenstander hier).

We kunnen waarschijnlijk niet elke dag op alle vragen “ja” antwoorden. Maar we moeten wel absoluut die kant op blijven gaan.

Zelfbeheersing: de laatste, maar niet de minste

Wellicht is zelfbeheersing gebruikt als sluitsteen – er is immers veel zelfbeheersing voor nodig om de andere acht deugden in de praktijk te brengen! Er is behoorlijk wat zelfbeheersing voor nodig om de tong “in toom” te houden (Jakobus 1:26; 3:2).

De beste vorm van zelfbeheersing kan vluchten zijn

We hebben allemaal te maken met verleidingen tot zonde – ons hele leven lang. Als we met verleiding te maken krijgen, moeten we er alles aan doen om er zo ver mogelijk vandaan te blijven – vlucht weg! Zelfs als u denkt over een behoorlijke mate van zelfbeheersing te beschikken, is het toch beter om uw zelfbeheersing niet onnodig op de proef te stellen.

Kijk eens naar de volgende lijst met zaken waarvan ons wordt gezegd dat we deze moeten ontvluchten: “Vlucht weg van de hoererij” (zoals Jozef, die letterlijk moest vluchten, Genesis 39:12), “vlucht weg van de afgodendienst”, “ontvlucht alle kwaad”, en “ontvlucht de begeerten van de jeugd” (Johannes 10:5; 1 Korinthe 6:18; 10:14; 1 Timotheüs 6:10-11; 2 Timotheüs 2:22).

Bovendien moeten we niet alleen zondige daden ontvluchten, maar ook zondige gedachten

(2 Korinthe 10:4-5).

Is wilskracht krachtig?

Het Griekse woord dat vertaald is met “zelfbeheersing”, egkrateia, betekent letterlijk ‘in kracht’ of ‘in sterkte’. Maar wiens kracht?

Nog los van Gods directe hulp beschikken sommige mensen over een relatief sterk karakter. Hun goede gewoonten zijn wellicht het resultaat van een goede opvoeding en wijsheid die door diverse ervaringen is opgedaan – mogelijk in combinatie met een aangeboren vastberadenheid.

Maar we moeten dit niet verwarren met de onterechte bewering uit de New Age dat iedereen diep binnenin zich een reservoir aan rechtvaardige kracht bezit, dat erop wacht om aangeboord te worden.

Paulus zei onomwonden: “Het denken van het vlees is vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich namelijk niet aan de wet van God, want het kan dat ook niet” (Romeinen 8:7). De normale menselijke geest is dus uit zichzelf niet in staat om zich volledig aan Gods wet te onderwerpen! We hebben dus van God afkomstige “kracht binnenin” nodig!

Jezus zei: “De geest [iemands houding] is wel gewillig, maar het vlees [de menselijke wilskracht] is zwak” (Mattheüs 26:41). Elf van Jezus’ discipelen hadden zich voorgenomen om bij Hem te blijven, maar toen het er werkelijk op aan kwam, verlieten zij Hem allen (vers 56). En dus kan “zelfbeheersing” enigszins misleidend zijn. Effectieve zelfbeheersing is niet per saldo de mens die zichzelf beheerst!

Om werkelijk doeltreffende controle te hebben over ons leven, hebben we Gods kracht nodig.

“Kracht uit de hoogte”

Vlak voor Jezus’ hemelvaart zei Hij tegen Zijn discipelen: “U zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal” (Handelingen 1:8), hetgeen 10 dagen later in vervulling ging (Handelingen 2:1-4). Deze kracht kunnen ook wij ontvangen, zoals staat in Handelingen 2:38, wanneer we ons bekeren en laten dopen.

Discipelschap

Jezus Christus wil dat u Zijn discipel bent. Hij zei: “Als u zich houdt aan wat Ik zeg, bent u werkelijk mijn discipelen” (Johannes 8:31, Het Boek). Dat betekent dat discipelschap ook het leren van de zelfdiscipline van gehoorzaamheid omvat. En daar zijn geweldige zegeningen aan verbonden! Kies ervoor om Christus te volgen – kies ervoor om Zijn discipel te zijn!

Ook heeft Jezus gezegd: “Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis dagelijks opnemen en Mij volgen” (Lukas 9:23). Jezus stelde geen boetedoening, ascetisme of een leven in een klooster voor. Maar we moeten wel heel vaak nee zegen tegen egoïstische verlangens om zodoende ja te kunnen zeggen tegen Gods wil, en daar is zelfbeheersing voor nodig! God zal niet iemands vrije wil om keuzes te maken in het leven wegnemen. Maar zolang u Hem in uw leven daar om blijft vragen, zal Hij u de kracht geven om “te willen en te doen wat in overeenstemming is met zijn plan” (Filippenzen 2:13, GNB).