Het offer van Jezus Christus

Het grootste gedeelte van de christelijke wereld viert dit jaar Pasen op zondag 8 april 20 12. Gods Kerk, waarvan UCG Holland een onderdeel vormt, viert die zondag geen Pasen. Zij volgt de Bijbelse instructie en viert het Nieuwtestamentische Pascha dit jaar op donderdagavond 5 april 2012 na zonsondergang. Een belangrijk onderdeel van de ceremonie tijdens het Pascha is — naast de voetwassing — het eten van het brood en het drinken van de wijn. Symbolen, die Jezus Christus zelf heeft ingesteld tijdens het zogeheten Laatste Avondmaal. Dit artikel staat in het teken van wat deze wijn voorstelt: het vergoten bloed van Jezus Christus tijdens Zijn lijden, de martelgang die Hij onderging vanaf het verraad door Judas tot en met de dood aan het kruis door een lanssteek in zijn zijde. Wat betekent dat vergoten bloed van Christus voor ons?

Als de Bijbel spreekt over het “vergoten bloed”, is dit dan enkel symbolisch bedoeld voor het offer dat Jezus heeft gegeven, of was het essentieel dat er “bloed vloeide”? Dit zijn belangrijke begrippen en betekenissen, die we moeten begrijpen alvorens we het Pascha met de juiste houding en instelling kunnen vieren. Paulus waarschuwt ons in 1 Korinthe 11:27 dat we niet onwaardig aan het Pascha dienen deel te nemen. Een onderdeel van het waardig deelnemen aan het Pascha is dat we een goed begrip hebben van de symboliek tijdens deze plechtige dienst en dat we deze ter harte nemen. Bloed is een belangrijk onderwerp in de Bijbel. Het belang van het bloed blijkt alleen al uit het feit dat er in de Bijbel 427 maal over “bloed” gesproken wordt.

Bloed in het Oude Testament
In het Oude Testament zijn er diverse betekenissen van het woord “bloed” te vinden. Op diverse plekken wordt genoemd dat de ziel of het leven (Hebreeuws: “nephesh”) in het bloed is. Dit is een fysiek aspect van het bloed. In Leviticus 17:11 staat bijvoorbeeld: “Want de ziel van het vlees is in het bloed…”. Of in Deuteronomium 12:23: “Het bloed is de ziel.”

Deze gedachtegang verklaart het telkens herhaalde verbod om bloed of bloederige vleesstukken te gebruiken. Dit verbod is dus niet gegeven omdat bloed onrein zou zijn en ook niet om dierlijke ontaarding van de mens tegen te gaan. Het drukt de heilige eerbied voor het van God afkomstige leven uit. Bloed speelde ook een belangrijke rol bij de bescherming en de verlossing van Israël uit Egypte. De eerste en de laatste plaag, die Egypte te verwerken kreeg alvorens de farao Israël uit Egypte liet vertrekken, had te maken met bloed. Israël werd beschermd voor de laatste plaag door bloed te nemen van een lam (het “Paschalam”) en dit te strijken aan de beide deurposten en de bovendorpel van hun huizen.

Het bloed diende als teken 
Als God het bloed zag, zou Hij (of liever de verderver of verderfengel) aan hen voorbij gaan. U kunt dit verhaal lezen in Exodus 12:7-23. Bloed werd ook gesprenkeld op Aarons kleding ter heiliging. U leest dat in Exodus 29:21. Bloed werd verder ook vergoten bij het maken van een verbond tussen God en het volk Israël (Exodus 24: 6-8). Daarnaast werd het bloed gebruikt als zondoffer of als zoenmiddel. God koos bloed als het enige middel dat kon gelden als zondoffer, om verzoening te doen. Het bekendste voorbeeld aangaande bloed als zondoffer is waarschijnlijk het offer dat de hogepriester bracht op de Grote Verzoendag in het Heilige der Heiligen. U leest in Leviticus 16 de instructies voor de hogepriester voor die speciale dag. Maar er zijn ook andere voorbeelden, waar u wellicht niet direct aan dacht. Denk aan de eerste zonde. Adam en Eva aten van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad en ze verborgen zich voor God en ze bedekten hun naaktheid met vijgenbladeren.

In Hebreeën 9:22 staat het volgende: “En nagenoeg alles wordt volgens de wet met bloed gereinigd, en zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving”. Dit is de reden waarom Adam en Eva’s bedekking van hun naaktheid met vijgenbladeren in de tuin van Eden onaanvaardbaar was in Gods ogen. In plaats daarvan slachtte God een lam en kon hen van vellen voorzien om hun zonde te bedekken. Om dezelfde reden werd Abels dierlijke offer aanvaard, terwijl Kains offer van de “vruchten der aarde” niet werd aanvaard. Abel moet hebben geweten dat er zonder bloedvergieten geen vergeving en aanvaardbare toenadering tot God mogelijk is (Genesis 4:3-5).
In Oudtestamentische tijden was er fysiek bloed nodig voor verzoening én daarbij was het een symbool, een voorafschaduwing, van het grote offer dat Christus zou brengen.

Bloed in het Nieuwe Testament
In het Nieuwe Testament zijn er eveneens diverse betekenissen van het woord “bloed” te vinden.

Bloed, zweet en tranen
In Lukas 22: 44 lezen we over de zware strijd die Jezus doormaakte in Gethsemane. Er staat dat zijn zweet werd als grote bloeddruppels die op de aarde vielen. Dikwijls wordt dat opgevat als zou Jezus daadwerkelijk bloed gezweet hebben. Het is echter de vraag of dat de juiste interpretatie is. Er staat namelijk niet dat Zijn zweet bloed werd, maar dat zijn zweet werd grote bloeddruppels die op de aarde vielen. Bloeddruppels zijn groter dan water- of zweetdruppels. De tekst legt dus wel degelijk nadruk op de zwaarte van de strijd die Christus doormaakte, maar dan door nadruk te leggen op de grootte van de zweetdruppels. Bloed heeft hier dus de symbolische betekenis om de zwaarte van de geestelijke strijd aan te geven.

Bloed ter genezing
Om over dit 2e punt te lezen, moeten we naar het Oude Testament. Daar wordt over de Messias gesproken in Jesaja 53:5. Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen.” Deze symboliek heeft met zuivering en reiniging te maken, vergelijkbaar met de besprenkeling van bloed op de klederen van de hogepriester Aaron. De Bijbel verklaart dat er een relatie is tussen striemen en bloed in Spreuken 20:30: “Striemen en wonden zuiveren het kwaad uit, evenals slagen de schuilhoeken van het binnenste zuiveren.”

Wassen in het bloed
Er zijn meer verzen in de Bijbel waarin het duidelijk is dat het niet gaat om het fysieke bloed, maar het bloed als symbool voor het offer van Christus.
Een voorbeeld hiervan is Openbaring 7:14: “En hij zeide tot mij: Dezen zijn het, die komen uit de grote verdrukking; en zij hebben hun gewaden gewassen en die wit gemaakt in het bloed des Lams.”

De uitdrukking “gewassen in zijn bloed” is figuurlijk bedoeld en ziet op het feit dat Hij Zijn leven voor ons heeft gegeven en dat wij door het aanvaarden van Zijn offer gewassen of verlost zijn. Zijn bloed heeft ons gereinigd door de verkregen verlossing. Volgens het visioen zijn het overigens de mensen zelf die hun kleren gewassen hebben in het bloed van het Lam.
De mensen hebben een actieve rol in dit proces. Zij zijn Hem gevolgd en hebben Zijn offer en Zijn bloed geaccepteerd als hun persoonlijke redding en reiniging. In dit vers van Openbaring zien we ook dat bloed symbolisch wordt gebruikt. Het volgende punt is vrijwel gelijk, maar niet symbolisch!

Drinken van het bloed
Een volgend thema aangaande bloed in het Nieuwe Testament start met de tekst in Johannes 6:53-56. In vers 54 zegt Jezus: “Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem opwekken ten jongsten dage.” In een groot deel van de christenheid wordt deze tekst heel letterlijk opgevat. Men leest die woorden niet als “dit stelt mijn lichaam voor” en “dit stelt mijn bloed voor”, maar men neemt die uitspraak letterlijk.

De Kerk van God ziet echter de wijn als het symbool van Zijn bloed en het drinken van het bloed als een teken van het verbond met Hem. Een belangrijk aspect van het drinken van wijn als symbool van Zijn vergoten bloed is dat dit ons een diep besef geeft van het feit dat Jezus stierf voor de vergeving van onze zonden. Jezus is het “die ons liefheeft en ons uit onze zonden verlost heeft door Zijn bloed” (Openbaringen 1:5).

Wij begrijpen dit principe normaal gesproken wel – dat God onze zonden vergeeft door het bloed van Jezus Christus – maar niet iedereen beseft hoe dit gebeurt. Hebreeën 9:22: “Nagenoeg alles wordt volgens de wet met bloed gereinigd, en zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving.”

In de brief aan de Hebreeën lezen we verder dat de dierlijke offers zoals deze zijn opgedragen in het Oude Testament dienden als een symbool van het enig werkelijke, toekomstige offer, Jezus Christus, die eens en voor altijd de straf zou ondergaan voor de zonden van iedere mens.

We hebben eerder in dit artikel ook gezien dat het Oude Testament leert dat het leven in het bloed is. Als iemand voldoende bloed verliest, sterft hij of zij. Daarom wordt door bloed, als het uitgegoten wordt, verzoening gedaan voor de zonde, die de dood voortbrengt.

Jezus verloor Zijn bloed aan het kruis. Jesaja 53:12 geeft aan: “Omdat Hij Zijn ziel [NBG: “leven”] heeft uitgestort in de dood.” Jezus heeft Zijn bloed uitgegoten, stervend voor de zonden van de mensheid.
Bij het deelnemen aan de wijn tijdens de Paschaceremonie moeten wij doordrongen zijn van de betekenis ervan. Die kleine hoeveelheid wijn stelt het levensbloed voor dat tot vergeving van onze zonden uit het stervende lichaam van Jezus Christus vloeide: “In Hem hebben wij de verlossing door zijn bloed, de vergeving van de overtredingen, naar de rijkdom zijner genade”, zegt Paulus in Efeze 1:7. Met deze vergeving zijn we bevrijd van de eeuwige dood. Als wij tijdens het Pascha van de wijn nemen, is dat een uiting van geloof dat God ons werkelijk vergeven heeft. Ons hart is “gezuiverd van besef van kwaad” (Hebreeën 10:22).

Sommigen voelen zich echter zelfs nadat zij zich bekeerd hebben nog steeds schuldig over begane zonden. We behoren er volledig op te vertrouwen dat wij door God bevrijd zijn van schuld. Zie Hebreeën 9:13-14: “hoeveel te meer zal het bloed van Christus, Die door de eeuwige Geest Zichzelf smetteloos aan God geofferd heeft, uw geweten reinigen van dode werken om de levende God te dienen!”. Een ander bemoedigend vers in dit verband: “Dan weten we dat we voortkomen uit de waarheid en kunnen we met een gerust hart voor God staan. En zelfs als ons hart ons aanklaagt: God is groter dan ons hart, hij weet alles”(1 Johannes 3: 19-20, NBV).

Bloed geeft toegang tot de Vader
Christus’ vergoten bloed maakt ook onze toegang mogelijk tot de troon van God de Vader en daardoor kunnen wij een directe relatie met Hem hebben. U weet waarschijnlijk wel dat onder het Oude Verbond alleen de hogepriester het gedeelte van de tabernakel kon binnengaan dat bekend stond als het Heilige der Heiligen, en dat alleen op de Grote Verzoendag. Hebreeën 9: 1-10 licht dit verder toe.

Zoals al eerder werd genoemd, beschrijft Leviticus 16 de ceremonie die ieder jaar plaatsvond op de Grote Verzoendag. Op die dag nam de hogepriester het bloed van een geitenbok, symbolisch voor het toekomstige offer van Jezus Christus, en sprenkelde het op het verzoendeksel zodat de Israëlieten symbolisch gereinigd konden worden van al hun zonden. Het verzoendeksel vertegenwoordigde Gods troon. Omdat het bloed van Jezus Christus ons voor God reinigt van zonden, kunnen wij rechtstreeks toegang hebben tot de Vader (Hebreeën 9: 23-26).

Als onze hogepriester ging Jezus het Heilige der Heiligen in met Zijn eigen bloed. Wij kunnen nu tot God de Vader naderen zonder aarzeling of angst voor afwijzing, maar met vertrouwen en zekerheid. In Hebreeën 10:19 en 20 staat: “Broeders en zusters, dankzij het bloed van Jezus kunnen we zonder schroom binnengaan in het heiligdom, omdat hij voor ons met zijn lichaam een weg naar een nieuw leven gebaand heeft, door het voorhangsel heen.”

Hebreeën 4:16 spreekt over het vertrouwen dat wij kunnen hebben als wij tot God naderen: “Laten wij dan met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden op het juiste tijdstip.” Het vergoten bloed, letterlijk het bloed, het offer van Zijn leven met Zijn eigen vergoten bloed, maakt het voor ons mogelijk deze relatie met onze Vader te hebben.

Verbond met God
Het bloed van Christus betekent ook dat Hij een verbond, of overeenkomst, is aangegaan. Toen Jezus wijn als symbool voor het nieuwtestamentische Pascha instelde, gaf Hij opdracht deze te drinken als “het bloed van Mijn verbond” (Mattheüs 26:27-28). De schrijver van het boek Hebreeën legt uit dat het Oude Verbond dat God aanging met het oude Israël, nadat de Israëlieten in antwoord gehoorzame toewijding hadden beloofd, werd bekrachtigd door de ceremonie van het sprenkelen van bloed. Dit is het “bloed van het verbond” in Hebreeën 9:18-20. We moeten begrijpen dat bekering, doop en het aanvaarden van het offer van Jezus Christus – gepaard met geloof in Zijn belofte van de vergeving van onze zonden door de uitgieting van bloed – ons in een verbond doen treden met God.

Door dit verbond wordt ons door God eeuwig leven geschonken. De bepalingen van dit verbond zijn absoluut, omdat het is bezegeld met het vergoten bloed van Jezus Christus (zie Hebreeën 9:11-12). Dit verbond wordt ieder jaar vernieuwd als wij deelnemen aan het Pascha.

Onder het Nieuwe Verbond heeft God Zijn wet geschreven in ons hart en verstand (zie Hebreeën 10:16-17). Dit nieuwe verbond spreekt niet over de fysieke reinigingsvoorschriften in het systeem van offeranden, wassingen en dienst in de tabernakel. Dit nieuwe verbond betreft de heilige en rechtvaardige wetten die bepalen wat het juiste gedrag is tegenover God en de naaste, en die leiden tot eeuwig leven. De wijn van het Pascha is symbolisch voor deze verbondsrelatie die bekrachtigd is door het bloed van Jezus Christus.

Samenvattend

We hebben voorbeelden gezien in zowel het Oude Testament als het Nieuwe Testament dat het bloed soms wordt gebruikt als symbool. Het zou nu ook duidelijk moeten zijn, dat wanneer het daadwerkelijk gaat om vergeving van zonden, toegang krijgen tot de Vader en het hebben of aangaan van een verbond, het fysieke, vergoten bloed van Christus nodig was en nodig is. Het bloed bewerkt verzoening. Wij hebben vergeving nodig voor onze zonden om niet onder het oordeel te komen. God vergeeft onze zonden.

Niet omdat God zomaar onze zonden door de vingers ziet. Nee, God ziet het bloed, het kostbare bloed van Jezus Christus, een offer dat door niemand anders gebracht had kunnen worden. Het bloed is er in de eerste plaats voor God. In het Oude Testament en het Nieuwe Testament wordt het woord “bloed” meer dan honderdmaal gebruikt in verband met verzoening. Het bloed van Christus voldoet geheel aan alle eisen, die Gods gerechtigheid stelt. God ziet het bloed aan en daardoor kunnen onze zonden worden vergeven, daardoor kunnen we tot Hem komen tot bij Zijn troon, daardoor kunnen we een verbond met Hem aangaan en daardoor kunnen we een familierelatie met Hem hebben als Zijn kind.

Wilt u meer weten over het Pascha en Gods Plan? Lees dan onze gratis brochure Gods plan volgens Zijn Heilige Dagen.