Is er leven na de dood?

Er is weer een jaar voorbij en veel mensen zijn, terugkijkend, blij met het feit dat zij weer een jaar langer hebben geleefd. Anderen vragen zich, vooruitkijkend, af of ze de dood zullen ervaren het komende jaar.
Veel mensen zien de dood als iets angstaanjagend. Een onzekerheid die we allen moeten ondergaan. Als zo onzeker is wat er na de dood plaatsvindt, kunt u zich afvragen hoe groot de kans is dat u na de dood weer tot leven komt. Iedereen die in levensgevaar verkeert, vecht voor zijn leven. Men wendt schier bovenmenselijke krachtsinspanning aan om zich te redden en geeft het niet op totdat men geheel uitgeput is. Hoe komt het toch dat de mens deze vrees voor de dood heeft?

Het antwoord is duidelijk: de dood is het tegenovergestelde van het leven! Het maakt een eind aan dit tijdelijke leven dat de mens met al zijn krachten gaande zou willen houden. Alle mensen gaan echter vroeg of laat dood. Door de eeuwen heen zijn mensen gestorven, maar dat is geen bevredigend antwoord wanneer u zelf voor de dood staat. Of u er zich rekenschap van geeft of niet, uw énige hoop op een leven na de dood rust op een opstanding!
Welke zekerheid heeft u echter dat zoiets zal gebeuren? Waar kunt u zo’n zekerheid vinden?

Als u zich tot de Bijbel wendt, kunt u de antwoorden vinden op die belangrijke vragen van leven en dood, die geen mens u uit zichzelf kan geven.
Het is namelijk het geopenbaarde woord van God. Veel theologen tegenwoordig begrijpen niet dat de gehele Bijbel in een notendop in feite slechts één enkel onderwerp behandelt: de totstandkoming -door een opstanding uit de dood- van het Koninkrijk Gods door God de Vader! (Zie op de laatste bladzijde van dit supplement een uitnodiging voor seminar over Gods komende Koninkrijk.)
Vlees en bloed kunnen het Koninkrijk van God niet beërven (1 Kor. 15:50). Slechts als geestelijk wezen kan men het Koninkrijk van God binnengaan. Hoe wordt men dan van vlees en bloed veranderd in geestelijk wezen? De opstanding tot onsterfelijkheid stelt de essentiële overgang voor van dit sterfelijke lichaam (door de wedergeboorte) tot een geestelijk wezen en het binnengaan in het Koninkrijk Gods. ,,Tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien” (Joh. 3:3). ,,Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan. Wat uit het vlees geboren is, is vlees, en wat uit de Geest geboren is, is geest” (Joh. 3:5-6).

We zullen, wanneer wij de verschillende opstandingen bestuderen, inzien dat we leven in een wereld die volgens een welbepaald, vooropgezet plan functioneert.

De opstanding van Jezus Christus voorspeld

Vanaf het ogenblik dat Adam en Eva gezondigd hadden voorspelde God de komst van Iemand, Die de mens weer een gelegenheid tot het verkrijgen van onsterfelijkheid zou geven. God voorspelde later ook Zijn afstamming als het zaad van Abraham, namelijk Christus, Die óns de gelegenheid van de opstanding tot eeuwig leven moest geven. David voorspelde Jezus’ opstanding en opname in de hemel ongeveer 1000 jaar vóór Christus (Ps. 110: 1).
Christus Zelf voorspelde dat Zijn opstanding na drie dagen en drie nachten zou plaatsvinden: 3 volle etmalen (en niet, zoals veel kerken vandaag de dag onderwijzen, anderhalve dag. Indien u hierover meer informatie wenst kunt u ons gratis boekje “God plan volgens Zijn heilige dagen” aanvragen via onze website). De opstanding van Christus was een totaal andere gebeurtenis dan wat er ooit op deze aarde daarvoor of sindsdien voorgevallen is.

Het heidendom onderwees de leer van de onsterfelijke ziel en ook dat mensen na hun dood in verschillende andere vormen (d.w.z. door reïncarnatie) tot het leven terugkeerden, maar had nooit het bewijs hiervoor kunnen leveren. Vóór Zijn kruisiging bracht Christus sommige doden (zoals Lazarus) weer tot leven, opdat zij hun natuurlijke (dat wil zeggen fysieke) levensloop zouden kunnen voltooien (Matth. 9:24-25; Lucas 7 :1 4-1 5; Joh. 11 :43-44).
Deze fysieke opstandingen waren slechts voor een korte duur, een korte terugkeer naar dit tijdelijke leven, en een bewijs dat God in staat is doden weer tot (fysiek) leven te brengen. Maar belangrijker nog: God leverde ook het bewijs dat Hij in staat is om eeuwig leven te schenken bij de opstanding van Christus. Van Christus’ opstanding tot het eeuwig leven zijn wij immers allemaal afhankelijk, want in 1 Korinthiërs 15:17-18 staat: ,,En indien Christus niet is opgewekt, dan is uw geloof zonder vrucht, dan zijt gij nog in uw zonden. Dan zijn ook zij, die in Christus ontslapen zijn, verloren”, gedoemd namelijk tot een eeuwige dood!

Begrijpt u dit?

Als Christus ergens in de loop van Zijn leven gezondigd zou hebben dan had Hij ónze schuld ten gevolge van ónze zonde niet kunnen betalen. ,,Want het loon, dat de zonde geeft, is de dood …” (Rom. 6:23), de eeuwige dood! Zijn zonde zou Hem Zijn eigen leven gekost hebben en God zou Hem niet opgewekt hebben. Hij zou geen extra leven over gehad hebben om voor ónze zonden te betalen, en we zouden verstoken zijn gebleven van enige hoop om tot eeuwig leven opgewekt te worden. Veronderstel, dat Christus gestorven was en dat Hij geen tijdstip voor Zijn opstanding bepaald had. Veronderstel voorts, dat er na enige tijd geen bewijs na zou zijn dat Zijn lichaam verdwenen was uit de graftombe. Dan zouden u en ik geen enkel bewijs hebben dat we ooit weer zouden worden opgewekt en onsterfelijk zouden worden.

Christus gaf ons evenwel het bewijs. Toen de Schriftgeleerden en Farizeeën Christus om een teken vroegen dat Hij de Messias was, zei Hij dat Hij drie dagen en nachten in het graf zou zijn (Matth. 12:40). Dus niet anderhalve dag, zoals tegenwoordig geleerd wordt, maar drie volle dagen! Door deze dwaalleer van anderhalve dag tussen kruisiging op vrijdag en opstanding op zondag tracht de duivel het bewijs van onze hoop op behoud weg te nemen. Christus verrees aan het einde van de derde dag. Hij werd op woensdag gekruisigd en laat op die dag begraven en verrees om en nabij het einde van de sabbat (zonsondergang op zaterdag).

Zie ook Supplementen van maart-april 2002 en van maart-april 2011. Mensen worden echter in verwarring gebracht doordat zij de sabbat, waarvan in Lukas 23:54 gesproken wordt, verwarren met een wekelijkse sabbat, terwijl het in feite een jaarlijkse sabbat was, die in het jaar 31 na Christus, het jaar van de kruisiging, op een donderdag viel! Vergeet echter niet dat de dag na een Paschadag altijd een hoge jaarlijkse sabbat is.

Deze jaarlijkse sabbat is namelijk de 1e dag van het Feest der Ongezuurde Broden (Lev 23:5-6).Aangezien de Paschadag op doordeweekse dagen (namelijk maandag, woensdag, vrijdag, maar ook op zaterdag) kan vallen is de dag daarna (dinsdag, donderdag, zaterdag en zondag) een jaarlijkse sabbat, een sabbat die groot werd beschouwd (Joh. 19:31), zodat deze dag niet per se op een sabbatdag/zaterdag hoeft te vallen. Na deze (donderdagse) sabbatdag volgde de wekelijkse sabbat op zaterdag. Op vrijdag, tussen deze twee dagen in, hadden de vrouwen specerijen gekocht en ze klaargemaakt (Marcus 16:1).

God heeft ervoor gezorgd dat er bij deze twee belangrijke gebeurtenissen die de gehele wereld aangaan, de kruisiging en de opstanding, meer dan voldoende getuigen aanwezig waren. Jezus’ genezingen en wonderen hadden een groot aantal volgelingen aangetrokken. De mensen volgden Hem waarheen Hij ook ging. Bij Zijn kruisiging was een grote menigte aanwezig (Lucas 23:27, 48). Aangezien Christus gezegd had dat Hij na drie volle dagen zou worden opgewekt, hadden de priesters en Farizeeën uitgebreide voorzorgsmaatregelen genomen, opdat Zijn lichaam niet zou verdwijnen, omdat zij bang waren dat het door de discipelen gestolen zou kunnen worden. Om die reden werd er een wacht voor de ingang van de graftombe geplaatst en een grote steen voor gerold (Matth. 21:63-66). Christus’ lichaam verdween echter toch! Christus werd opgewekt als een goddelijk, geestelijk Wezen. Hij werd na drie dagen en drie nachten uit de dood opgewekt, en verscheen aan Maria Magdalena (Joh.20:1, 14), de discipelen (Joh. 20: 19) en nadien aan bijna 500 mensen tegelijk (1 Kor. 15:6). Vijftig dagen later was er in Jeruzalem een grote menigte van overal ter wereld bijeengekomen om het Pinksterfeest (feest der eerstelingen) te vieren. De discipelen waren daar ook aanwezig om de komst van de heilige Geest af te wachten (Hand. 2:1-4).

Een opstanding vereist

Men heeft u mogelijk geleerd dat u met een onsterfelijke ziel geboren bent, die onmiddellijk na de dood naar de hemel, het vagevuur of de hel gaat. Dat is niet waar! Uw Bijbel leert dat helemaal niet. ,,De eerste mens is uit de aarde, stoffelijk” (1 Kor. 15:47). Het hiermee overeenkomende Hebreeuwse woord ,,nefesj” in het O.T. betekent vergankelijk leven, zowel dierlijk als menselijk, zoals blijkt uit Genesis 1:24, waar het betrekking heeft op dieren en met ,,levende wezens” vertaald wordt, evenals in Genesis 2:7, waar staat dat de mens een levend wezen werd (de Statenvertaling geeft dit weer als ,,levende ziel(en)”). Met andere woorden: dieren zowel als mensen zijn sterfelijk en bestaan uit vergankelijk vlees en de een heeft net zo min een onsterfelijke ziel in zich als de ander (Pred. 3:1 9-20)! Niemand zou willen beweren dat er dieren in het vagevuur zijn of een eeuwige kwelling in de hel ondergaan.

Een ander Bijbelvers dat aantoont dat iemand die gestorven is naar het graf gaat en daar blijft, is Handelingen 2:29, waar staat dat David (een man naar Gods hart) nog steeds in zijn graf ligt: “… dat hij én gestorven én begraven is, en zijn graf is bij ons tot op deze dag”.

Let nu op het volgende: als er nu mensen in de hemel, het vagevuur of de hel zijn, waar zij zich volgens de meeste hedendaagse theologen bevinden, dan leven zij nog altijd en kunnen niet opgewekt worden, want het woord ,,opwekken” zelf houdt in dat degenen die opgewekt worden, dood waren en weer tot leven komen. Daarom is een opstanding vereist als iemand, die gestorven is, weer tot leven geroepen wordt. Wat worden de onomwonden bijbelse uitspraken toch zinloos verdraaid. Wij zouden geen onsterfelijkheid kunnen verkrijgen en Gods plannen, met als hoofddoel het scheppen van de mens, de schepping van een geestelijk wezen met Gods karakter, verijdeld zouden worden. Maar we hébben deze hoop in de opstanding!

De Bijbel leert dat iedereen opgewekt zal worden

Er zal ,,een opstanding van rechtvaardigen en onrechtvaardigen zijn” (Hand. 24:15). Paulus zei dit toen hij voor Felix terechtstond. Begrijpt u de betekenis hiervan? Iedereen zal opgewekt worden! ,,De ure komt, dat allen die in de graven zijn, naar zijn stem zullen horen; en zij zullen uitgaan, wie het goede gedaan hebben, tot de opstanding ten leven, wie het kwade bedreven hebben, tot de opstanding ten oordeel” (Joh. 5:28) geeft dezelfde gedachte weer: iedereen zal opgewekt worden. De volgende uitspraak zal u verrassen! U zult niet over slechts één opstanding lezen, maar zelfs over twee opstandingen, iets waar u wellicht nog nooit eerder van heeft gehoord! Toch worden zij in uw Bijbel genoemd.

De eerste opstanding

De eerste opstanding van de mens tot onsterfelijkheid die ooit in de wereld heeft plaatsgevonden, behalve die van Christus, zal plaatsvinden wanneer Christus bij het klinken van de laatste bazuin zal wederkomen. In 1 Thessalonicenzen 4:16-17 wordt dit beschreven: .,Want de Heer zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel en bij het geklank ener bazuin Gods [de laatste bazuin], nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; daarna zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Heer tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Heer wezen”. Vervolgens zullen zij naar Jeruzalem gaan om daar hun duizendjarige heerschappij op aarde te beginnen. Lees Zacharia 14, met name de verzen 4-5 en 8-21. Dit is de opstanding die vlak voor ons ligt. In 1 Kor. 15:51-56 wordt diezelfde opstanding beschreven en in Openbaring 11:15 wordt dit omschreven als de ,,laatste bazuin” die dit nieuwe tijdperk inluidt. Lees deze verzen eens! De rechtvaardige doden zullen opgewekt worden door de kracht van God die door Jezus Christus uitgeoefend wordt. Dit zijn degenen die zich bekeerd hebben (d.w.z. die zich van hun vroegere levenswijze bekeerd en afgewend hebben), gedoopt zijn, de gave van de heilige Geest hebben ontvangen door handenoplegging en tot het einde overwonnen hebben (Hand. 2:38; Rom. 8:11). Let wel dat de heilige Geest een gave is die alleen aan diegenen gegeven wordt die daarvoor in aanmerking komen. Van deze opstanding zegt Openbaring 20:6: ,,Zalig en heilig is hij, die deel heeft aan de eerste opstanding: over hen heeft de tweede dood [d.w.z. de eeuwige dood] geen macht…” ,,En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven …” (Openb. 20:4). Dit is de opstanding tot een geestelijk lichaam (1 Kor. 15:44), dat zojuist beschreven werd. Let nu op vers 5: ,,De overige doden werden niet weder levend, voordat de duizend jaren voleindigd waren”. Alle overige doden blijven die duizend jaar dood. Er vinden tijdens het millennium geen opstandingen van de ,,overige doden” plaats. Op Christus’ wederkomst volgt een periode van 1000 jaar en gedurende die tijd heerst Christus over de aarde (Jesaja 11). Deze periode van duizend jaar is de tijd die door het Loofhuttenfeest voorgesteld wordt (zie Leviticus 23:34 en Exodus 23:1-6 voor Gods hoogtijdagen). Het is de tijd waarin begonnen wordt met het behoud van de mensen die op het einde van dit tijdperk en verder in de Wereld van Morgen leven!

Nog een opstanding

Aan het einde van het duizend jaar, waarin Christus over de gehele wereld geregeerd heeft en de aarde van de kennis van de eeuwige God vervuld is geraakt (een toestand die zich tot op heden zeker niet voorgedaan heeft), komt er nóg een opstanding! Mattheüs 13:24-30 en 36-42 (de gelijkenis van het onkruid) beschrijft een oogst. Let op vers 30: ,,Laat beide samen opgroeien tot de oogst”. Let ook op vers 39: ,,…de oogst is de voleinding der wereld…”, dat wil zeggen de periode voor de terugkomst van Christus. Mattheus 25:31-34 beschrijft echter het behoud van de wereld gedurende het millennium en een opstanding aan het eind ervan. Veel kerken hebben de meesten van u altijd verteld dat als iemand tijdens het tegenwoordige leven niet behouden wordt, hij voor eeuwig verloren is. Hoe staat het echter met die miljoenen mensen die vóór de tijd van Christus hebben geleefd en nooit een kans op behoud gehad hebben, omdat Christus nog niet gekomen was om dat mogelijk te maken? Vergeet niet dat er in de Bijbel staat: ,,En indien de Geest [de heilige Geest] van Hem [God de Vader], die Jezus uit de doden heeft opgewekt, in u woont, dan zal Hij, die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend maken door zijn Geest [de heilige Geest], die in u woont” (Rom. 8:11). De heilige Geest van de Vader was voor de mensen op aarde echter niet vrijelijk uitgestort zolang Christus nog niet ten hemel gevaren was. Christus zei in Johannes 16:7: ,,Want indien Ik niet wegga kan de Trooster [de heilige Geest] tot u niet komen; maar indien Ik heenga, zal Ik hem tot u zenden”. Pas vijftig dagen na Christus’ opstanding werd de heilige Geest voor het eerst uitgestort. Dit gebeurde op de dag van het Pinksterfeest (Hand. 2:1-4). De miljoenen mensen die daarvoor waren gestorven zijn niet voor altijd verloren. Zij zijn nooit geroepen geworden om behoud te ontvangen. God is evenwel een rechtvaardig God en Hij heeft in een manier voorzien, waardoor ook zij behouden kunnen worden. Wat gebeurt er verder met de massa mensen die sinds Christus’ leven op aarde geleefd hebben en die heel weinig belangstelling voor godsdienst getoond hebben en nu gestorven zijn? Zijn zij voor altijd verloren? Nee, want ook zij hebben nooit een kans gehad om behouden te worden. Zij zijn verblind geweest. God probeert niet vandaag reeds velen te behouden! Hij heeft de meeste mensen verblind! Lees Romeinen 11:5, 6, 8 en 25. Lees ook Handelingen 7:42; Jesaja 28:13 en Mattheüs 13:10, 11 en 13. God werkt nu eenmaal met eerstelingen, een kleine groep uitverkorenen. Het woord eerstelingen impliceert echter dat er ook ‘tweedelingen’ zullen zijn. Op dezelfde manier heeft God namelijk eerst Israël uitverkoren als rolmodel of voorbeeldnatie voor de volken om Israël heen. Als u meer wilt weten over leven na de dood en wat er daarna gaat gebeuren en over de eeuwige dood kunt u nu alvast ons nieuwe nederlandstalige boekje “Is er leven na de dood?” bestellen. Dit boekje zal eind februari 2012 beschikbaar zijn en u gratis toe worden gestuurd.

Noot van de redactie op het thema Islam van The Good News uitgave januari-februari 2012

United Church of God heeft als een van haar opdrachten het verkondigen van het evangelie, namelijk het goede nieuws van het Koninkrijk van God, waartoe het uitgeven van onder andere The Good News magazine tracht bij te dragen. In de uitgave van januari-februari 2012 ligt mogelijk de nadruk, anders dan u van ons gewend bent, niet zozeer op het verkondigen van het evangelie, maar op de Islam. Er is voor gekozen om in deze artikelen met als thema de Islam u te wijzen op de gevaren van Islam, hoewel het werkelijke gevaar, zoals de Bijbel ons leert, schuilt in een gebrek aan kennis van Gods wetten en wegen en in gebrek aan kennis van Gods Heilige dagen (Hosea 4:6). Al lezende zou bij u als lezer mogelijk een onjuist beeld van United Church of God kunnen ontstaan. United Church of God respecteert ieders geloof en is zich ervan bewust dat niet alle moslims terroristen zijn. Islam bevat echter, net als andere godsdiensten en religies, wel onderdelen die de aanhangers ervan verkeerd kunnen beïnvloeden. Het is belangrijk om deze waarheid ook te vertellen, zeker als dit raakt aan de zaken van God en zeker ook gezien het feit dat onder andere de Islam een groeiende groep aanhangers kent.

Een waarheid, die in dit kader heel belangrijk is, is dat de God van Abraham, Izaäk en Jakob/Israël en Allah niet dezelfde ‘personen’ (geestelijke wezens) zijn, zoals Islam ons wil doen geloven. Immers, de God van de Bijbel geeft aan dat Hij de Vader van Jezus Christus is en dat Jezus Christus aan het kruis is gestorven voor onze zonden en dat Hij Jezus Christus heeft opgewekt uit de dood als een goddelijk geestelijk Wezen. Jezus kwam om God de Vader te openbaren en noemde Hem ook Vader. Deze God geeft Zijn natuur aan mensen (2 Petrus 1:14) en wil zodoende vele zonen c.q. kinderen tot goddelijke heerlijkheid brengen in Zijn koninkrijk (Heb.2:9-10). Daartoe heeft Hij Zijn Zoon naar de aarde gestuurd, die Zijn eigen goddelijkheid opzij heeft gezet (Fil. 2:5-8) om voor de mensheid te sterven en Zijn kostbare bloed te vergieten als een Lam ter verzoening van de mensheid met Hem (1 Petr. 1:17-19, 1 Kor.5:7). Deze God zegt dat er geen enkele naam op aarde aan de mensen gegeven is waardoor iemand behouden kan worden dan de naam van Jezus Christus (Handelingen 4:11-12).

Indien beiden dezelfde God zijn, dan moeten in de geschriften van de Koran overeenkomsten gevonden worden. De god van Islam is in tegenstelling tot de God van de christenen een god die geen zonen heeft of wil hebben. Allah ziet Jezus de Messias als een gewone profeet, meer niet. In Sura 4:171 staat: “Voorwaar, Allah is de enige God. Het is verre van Zijn heiligheid, dat Hij een zoon zou hebben.” In Sura 9:30 staat verder: “..de Christenen zeggen: “De Messias is de zoon van Allah.” Dit is hetgeen zij met hun mond zeggen. Zij spreken de woorden na van degenen die vóór hen ongelovig waren; Allahs vloek zij over hen, hoe zijn zij afgekeerd!” Hier wordt zelfs een vloek uitgesproken over hen die zeggen dat Jezus de Zoon van God is. Dit terwijl er in 1 Johannes 4:14-15 staat: “En wij hebben aanschouwd en getuigen, dat de Vader de Zoon gezonden heeft als Heiland der wereld. Al wie belijdt, dat Jezus de Zoon van God is; God blijft in hem en hij in God”. En als God in iemand blijft en hem leidt dan geldt wat in Romeinen 8:14 staat: “Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods”. Jezus is bovendien volgens de Islam NIET gestorven. Het vergieten van het bloed van Christus ter vergeving van de zonde als een Paschalam heeft totaal geen betekenis in de Islam. Met andere woorden: Zijn bloed vloeide niet volgens de Koran (Sura 4:157-158, zie hiervoor ook supplement van november-december 2004). Wat moet onze houding zijn tegenover moslims? De Koran geeft een vrijbrief om andersgelovigen te doden: Sura 9:5 “Wanneer de heilige maanden voorbij zijn, doodt dan de afgodendienaren waar gij hen ook vindt en grijpt hen en belegert hen en loert op hen uit elke hinderlaag. Maar als zij berouw hebben en het gebed houden en de Zakaat betalen, laat hun weg dan vrij. Voorzeker, Allah is vergevensgezind, genadevol”.

De God van Israël leert ons echter in Zijn woord de Bijbel om onze vijanden lief te hebben: “Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen” (Matt. 5:44). Liefhebben is overigens niet hetzelfde als een compromis sluiten. De waarheid dient wel verkondigd te worden, zonder dat deze als gevolg van compromissen ‘verdund’ wordt. De waarheid zal ons immers vrijmaken (Joh. 8:32). Daarnaast roept Mattheüs 5:44 ons zelfs op om Gods gunst af te roepen over hen die ons vervloeken en te bidden voor degenen die ons geweld aan doen. De Heer wil namelijk niet dat er iemand verloren gaat (Ez. 18:23, 2 Petr. 3:9). God verlangt daarom dat wij bidden voor het behoud van alle mensen (1 Tim. 2:1-4), dus ook voor moslims.