Seks, huwelijk en gezin: wat is het geestelijke doel ervan?

Seks, huwelijk en gezin heeft een geestelijk doel. Eeuwenlang was de algemene opvatting in onze samenleving dat seksualiteit alleen binnen het huwelijk tussen een biologische man en biologische vrouw thuishoort en dat een huwelijk de bereidheid vooronderstelt om als man en vrouw samen kinderen te krijgen. Wanneer er van deze norm afgeweken werd, dan werd dit nog als zonde aangevoeld.

Dat is een groot verschil met de huidige samenleving, waarin de traditionele seksetweedeling als een achterhaalde, maatschappelijke constructie wordt gekarakteriseerd en iedereen volledig vrij is in zijn of haar geslachtsbeleving en zelfs van geslacht mag wisselen als men dat zou willen.

Deze vrijheid wordt met name door de lhbti-beweging gezien als een belangrijke verworvenheid van onze democratische rechtsstaat die beschermd dient te worden met wetgeving.

Alhoewel de lhbti-beweging een pluriforme beweging is die uit verschillende groepen bestaat met verschillende belangen en zienswijzen, is de gemeenschappelijke factor de afwijzing van de klassieke visie op seks, huwelijk en gezin.

Wat is de Bijbelse visie op het huwelijk?

Vanaf het begin heeft God geopenbaard dat het huwelijk een speciale verbintenis is tussen een man en een vrouw omdat, kortweg gezegd, dat de manier was om kinderen te krijgen. “Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn” (Genesis 2:24). “En God schiep de mens naar Zijn beeld (…); mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. En God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde (…)” (Genesis 1:27-28). 

De Bijbel openbaart bovendien dat het huwelijk van goddelijke oorsprong is: “Er kwamen ook Farizeeën naar hem toe. Ze wilden hem op de proef stellen en vroegen: ‘Mag een man van zijn vrouw scheiden om wat voor reden dan ook?’ Hij antwoordde: ‘Hebt u niet gelezen dat de Schepper hen van het begin af gemaakt heeft als man en vrouw en dat hij zei: Daarom verlaat een man zijn vader en moeder om zich te hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn. Zij zijn dus niet langer twee, maar één. Wat God zo heeft samengevoegd, mag een mens dus niet scheiden.’” (Mattheüs 19:3-6, GNB, zie Genesis 2:24).

Wanneer een man en een vrouw in het huwelijk treden, worden zij dus door God “samengevoegd”, zoals Mattheüs 19:6 het noemt. Daarom is het huwelijk van goddelijke oorsprong. Het huwelijk is geen door mensen bedachte culturele instelling. 

Zijn er eigenlijk wel regels?

Veel mensen zijn er echter niet zeker van of God werkelijk bestaat en of Zijn richtlijnen nog wel relevant zijn in deze tijd. Sommigen geloven dat de mens is ontstaan door evolutionaire krachten, het gevolg van blinde, natuurlijke selectie en de ‘survival of the fittest’. Deze theorie veronderstelt dat mensen slechts dieren zijn op een hoger niveau, en dat er geen geestelijke wetten zijn om het menselijk gedrag te sturen, geen vereiste om seksuele relaties uitsluitend binnen het huwelijk te laten bestaan.

Door vanuit dit perspectief te gaan experimenteren of omdat ze simpelweg niet de Bijbelse richtlijnen wilden volgen, hebben mannen en vrouwen door de eeuwen heen verschillende seksuele relaties uitgeprobeerd, waaronder seks vóór het huwelijk, overspel, polygamie (één man met meerdere vrouwen), polyandrie (één vrouw met meerdere mannen), homoseksualiteit en groepshuwelijken. 

Vandaag de dag zijn seks vóór het huwelijk, overspel en homoseksuele relaties allemaal meer geaccepteerd geraakt – en daarmee vormen ze een uitdaging voor en ondermijning van het traditionele huwelijk. De aanname onder velen, met inbegrip van regeringen die acceptatie van alle opvattingen en mensen ongeacht hun gedrag en levenswijze, wettelijk vastleggen, is dat alle keuzes gelijk zijn – en dus kunnen mensen doen wat ze willen. 

Helaas wordt deze benadering moreel superieur geacht aan alle andere.

Zijn we wel bedoeld voor huwelijk en gezin?

Maar ondanks alle seksuele experimenten wil vrijwel iedereen hetzelfde goede leven, inclusief kinderen. Het lijkt wel alsof mensen in psychologisch opzicht zijn ingesteld op het verlangen naar een liefdevolle relatie en een gezin.

Maar waarom zijn we zo? Is het mogelijk dat we vanaf het begin zo zijn gemaakt door een Schepper? 

Wat zou er zijn gebeurd met de mens als mannen en vrouwen niet waren geschapen met een verlangen naar seks die voor voortplanting zou zorgen, een verlangen naar zowel emotionele als fysieke intimiteit met iemand anders en een verlangen naar nageslacht?

Was het puur toeval dat het zo is gelopen? Voor mensen die het willen zien, zijn deze aangeboren eigenschappen simpelweg aanvullende indicatoren – naast vele andere – die wijzen op het onontkoombare feit dat de mensheid is ontworpen en geschapen door God. De Bijbel legt uit dat we gemaakt zijn naar Gods beeld (Genesis 1:27) – zowel in onze algemene verschijning als vanwege het feit dat we een verstand hebben om te denken.

Hierin wordt ook een belangrijk principe onthuld dat eveneens tot uiting komt in het huwelijk en in het gezin – namelijk dat het menselijk leven is gevormd volgens geestelijke, niet-fysieke, onzichtbare realiteiten. Net zoals mensen zijn gemaakt naar het beeld van God, zijn huwelijk en gezin gevormd volgens geestelijke concepten.

God, de Ontwerper van seks, huwelijk en gezin

Zoals al eerder in dit artikel is aangetoond, is het huwelijk van goddelijke oorsprong. Om het geestelijke doel van seks, huwelijk en gezin te kunnen begrijpen, moeten we naar God gaan, onze Schepper, om te ontdekken wat Hij voor ogen had toen Hij de mens schiep. 

Hoewel we naar het eerste boek van de Bijbel, Genesis, zouden kunnen gaan om te leren over het huwelijk en hoe God de eerste mensen heeft geschapen, moeten we naar andere delen van Gods Woord gaan om te ontdekken waarom Hij ons heeft geschapen zoals we zijn. 

Als we naar deze Schriftgedeeltes gaan, ontdekken we een plan dat God niet alleen had met Adam en Eva, de eerste mensen, maar met de gehele mensheid – elke persoon die ooit heeft geleefd of ooit zal leven. We ontdekken ook dat het menselijk huwelijk en het gezin een weerspiegeling zijn van dit plan, dat al vóór de grondlegging van de wereld bepaald was. 

Niet lang nadat Jezus Christus naar de aarde was gekomen en geleefd had als God in het vlees, schreef een van Zijn volgelingen, de apostel Johannes, een boek om aan zijn tijdgenoten en de mensheid vandaag de dag te bewijzen dat Jezus daadwerkelijk God was.

In dit boek zegt Johannes het volgende over Jezus: “Hij was in de wereld en de wereld is door Hem ontstaan en de wereld heeft Hem niet gekend. Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven kinderen van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven” (Johannes 1:10-12, nadruk toegevoegd).

De zinsnede “kinderen van God” maakt duidelijk dat God Zijn eigen gezin of familie aan het scheppen is. Andere Bijbelverzen onthullen deze verbazingwekkende waarheid eveneens. In Hebreeën 2:10 lezen we dat Jezus betrokken was en blijft in Gods plan en doel om “veel kinderen tot heerlijkheid te brengen”.

De apostel Paulus schreef ook over “de Vader van onze Heer Jezus Christus, naar Wie elke [of: de hele, NKJV] familie in hemelen en op aarde wordt genoemd” (Efeze 3:14-15, Telosvertaling).

God heeft ons geschapen om onderdeel te worden van Zijn gezin

Paulus bemoedigde Gods mensen te Korinthe met deze specifieke belofte van God: “Ga daarom uit hun midden weg en zonder u af, zegt de Heere, en raak het onreine niet aan, en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot een Vader zijn, en u zult Mij tot zonen en dochters zijn, zegt de Heere, de Almachtige” (2 Korinthe 6:17-18).

Net zoals de kinderen die geboren worden in een menselijk gezin deel worden van het gezin, zo heeft God in het begin Adam en Eva en hun nageslacht – ieder van ons – geschapen om deel te worden van Zijn gezin.

Fysieke gezinnen zijn dus een type van Gods eigen geestelijke gezin. Voortbordurend op dit thema voegt Openbaring 21:7 daaraan toe: “Wie overwint, zal alles beërven, en Ik zal voor hem een God zijn en hij zal voor Mij een zoon zijn.” Deze en andere Bijbelverzen laten ons zien dat het vanaf het begin Gods plan was om eerst mensen te scheppen als tijdelijke wezens van vlees en bloed, die blootgesteld zijn aan de dood, en ons vervolgens de mogelijkheid te geven om voor eeuwig te leven als geestelijke wezens in Zijn eeuwige familie. Als wij op God reageren in liefde en gehoorzaamheid, biedt God ons deze geweldige belofte aan. 

God zal deze belofte om deel uit te gaan maken van Zijn familie uiteindelijk aan elke mens aanbieden. Een andere volgeling van Christus, de apostel Petrus, legde Gods liefde voor al Zijn kinderen als volgt uit: “De Heere vertraagt de belofte niet (zoals sommigen dat als traagheid beschouwen), maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen” (2 Petrus 3:9).

God wil niet dat iemand deze kans van zijn leven – de kans op eeuwig leven – voorbij laat gaan! 

Dit is Gods algemene, alles overstijgende doel met het scheppen van de mensheid – namelijk om ons de gelegenheid te bieden om onderdeel van Zijn eeuwige familie te worden, Zijn eigen kinderen. Als we ons bekeren en gedoopt worden, kunnen we dit geweldige geschenk ontvangen. Wanneer we worden gedoopt, ontvangen we Gods Heilige Geest (Handelingen 2:38) – waardoor we apart gezet worden als Zijn kinderen. 

Paulus legt in Romeinen 8:14 uit dat “zovelen als er door de Geest van God geleid worden, die zijn kinderen van God”.

Kinderen van de Vader worden

Natuurlijk is het zo dat als we ingaan op Gods opdracht om ons te bekeren en ons te laten dopen, we nog steeds leven als fysieke mensen, die nog niet in geest zijn veranderd. Om pas gedoopte christenen gerust te stellen vergeleek Paulus het proces van het worden van kinderen van God met de wijze waarop in de Romeinse wereld van zijn tijd iemand alle rechten en privileges ontving van een zoon en erfgenaam van een familie.

In vers 15 gaat Paulus verder: “Want u hebt niet de Geest van slavernij ontvangen, die opnieuw tot angst leidt, maar u hebt de Geest van aanneming tot kinderen ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!” Naast de belofte dat we Gods kinderen worden, laat dit vers zien dat onze relatie met God heel hecht en persoonlijk kan worden. Paulus legt vervolgens in vers 17 uit dat “als wij Gods kinderen zijn, krijgen wij ook wat ons, als Zijn kinderen, toekomt. Wat God aan Zijn Zoon Jezus Christus geeft, zal Hij ons ook geven” (Het Boek).

In de Romeinse wereld in Paulus’ tijd verklaarde een vader zijn zoon tot zijn volwaardige zoon en erfgenaam wanneer de zoon een bepaalde leeftijd als jongvolwassene had bereikt. Vóór die verklaring stond de zoon in een zeer ondergeschikte positie ten opzichte van zijn vader. Maar wanneer deze meerderjarigheid was uitgesproken, zou de zoon wettelijk bekleed worden met alle rechten, bevoegdheden en privileges van een zoon en erfgenaam van zijn vader.

Paulus verwijst naar dit proces in Romeinen 8 (en Galaten 4, waar hij vergelijkbare woorden gebruikt om ditzelfde punt duidelijk te maken). Het proces was pas compleet als de zoon deze leeftijd had bereikt en de volledige rechten en privileges had ontvangen.

Paulus schreef in vers 23 ten aanzien van dit onderwerp nog: “En ook wij christenen, hoewel wij de Heilige Geest in ons hebben als een voorproefje van de toekomstige heerlijkheid, zuchten ook om verlost te worden van pijn en lijden. Ook wij wachten vol spanning op de dag waarop God ons onze volledige rechten als Zijn kinderen zal geven, met inbegrip van de nieuwe lichamen die Hij ons heeft beloofd” (New Living Translation).

Paulus legt uit dat onze status nu te vergelijken is met die van kinderen die nog niet het punt hebben bereikt waarop ze alle volledige rechten van het zoonschap hebben ontvangen – die status zullen we bereiken in de opstanding tot onsterfelijkheid bij de wederkomst van Christus (1 Thessalonicenzen 4:15-17). 

Gods inspiratie van Paulus om deze analogie te gebruiken onderschrijft de realiteit en absolute garantie die God geeft dat we inderdaad Zijn kinderen kunnen worden, die uiteindelijk voor eeuwig in Zijn familie zullen leven. Gods belofte van de volledige rechten van het zoonschap zullen ons gegeven worden bij de opstanding of verandering van sterfelijkheid naar onsterfelijkheid, en op dat moment zullen we alle bevoegdheden en privileges van een goddelijk kind ontvangen.

Dezelfde gedachten worden door Johannes weergegeven in 1 Johannes 3:1-3: “Zie, hoe groot is de liefde die de Vader ons gegeven heeft: dat wij kinderen van God worden genoemd. Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. Geliefden, nu zijn wij kinderen van God, en het is nog niet geopenbaard wat wij zullen zijn. Maar wij weten dat, als Hij geopenbaard zal worden, wij Hem gelijk zullen zijn; want wij zullen Hem zien zoals Hij is. En ieder die deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, zoals Hij rein is.”

De verbluffende waarheid die in deze verzen wordt onthuld, is dat we, net als Christus, eeuwig leven zullen hebben, in een onvoorstelbare kracht en heerlijkheid! Om een glimp op te vangen van hoe onze verheerlijkte verschijning zal zijn, kunt u Openbaring 1:12-16 lezen, waar een beschrijving staat van Christus’ verheerlijkte verschijning. (Meer informatie over dit onderwerp treft u aan in onze gratis uitgaves “Verander uw leven: het bekeringsproces” en “Wat is uw bestemming?” die u gratis kunt aanvragen of kunt downloaden van onze website.) 

Simpelweg gezegd: Gods plan voor de mensheid is een familieplan. Maar hoe zit het met het huwelijk?

De geestelijke implicatie van het huwelijk

Net zoals een menselijk gezin Gods plan om een gezin te stichten weerspiegelt, zo weerspiegelt het menselijke huwelijk ook een geestelijke relatie. Het menselijke huwelijk is geïnspireerd op de relatie tussen Jezus Christus en de Kerk. 

Let op hoe Paulus dit concept uitlegt in Efeze 5:32-33. Nadat Paulus de verantwoordelijkheden van man en vrouw in een huwelijk en de relatie tussen hen heeft besproken, zegt hij: “Dit geheimenis is groot; maar ik spreek met het oog op Christus en de gemeente. Kortom, ook u moet, ieder in het bijzonder, uw eigen vrouw net zo liefhebben als uzelf; en de vrouw moet ontzag hebben voor haar man.”

Wat een prachtig voorbeeld is de relatie tussen Christus en de Kerk! Paulus legt uit dat Christus de Kerk zó lief heeft gehad, dat Hij Zijn leven voor haar heeft gegeven (vers 25). 

Hoe zou iemand van ons ooit kunnen twijfelen aan Zijn liefde voor ons? Het feit dat het huwelijk tussen een man en een vrouw een type is van de relatie tussen Christus en de Kerk, wordt duidelijker aan de hand van een visioen dat Jezus Christus aan Johannes onthulde om neer te schrijven in het laatste boek van de Bijbel, het boek Openbaring (bekijk video hier).

Na Jezus’ terugkeer om de koninkrijken van deze aarde over te nemen en het Koninkrijk van God te vestigen, onthult Hij dat Hij in een heel bijzonder huwelijk zal treden. Johannes schreef het volgende van het visioen op: “Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven, want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt. En het is haar gegeven zich met smetteloos en blinkend fijn linnen te kleden, want dit fijne linnen zijn de gerechtigheden van de heiligen. En hij zei tegen mij: Schrijf: Zalig zijn zij die geroepen zijn tot het avondmaal van de bruiloft van het Lam” (Openbaring 19:7-9).

De trouwe heiligen die Jezus Christus gehoorzaam hebben gevolgd, zullen samen de Bruid van Christus worden. Hun rechtvaardig gedrag wordt vergeleken met fijn, kostbaar linnen. Een gelukkig huwelijk geeft ons inzicht in een nog groter huwelijk – een huwelijk dat werkelijk voor eeuwig zal duren, omdat beide partijen onsterfelijke wezens zullen zijn. Ook het huwelijk geeft ons een inkijkje in Gods liefde en Gods plan voor de mensheid. Omdat menselijke huwelijken zijn gebaseerd op deze geestelijke relatie, kunnen ze ons helpen deze huidige en toekomstige relatie, die zich op Gods niveau bevindt, te begrijpen!