“Word boos, maar zondig niet; laat de zon niet ondergaan over uw boosheid, en geef de duivel geen plaats” (Efeze 4:26-27). Deze vermaning van de apostel Paulus is extreem belangrijk, omdat het ons laat zien dat Satan de duivel gebruik maakt van onopgeloste woede om ons te beïnvloeden, wat begrijpelijk is omdat woede een belangrijk kenmerk van zijn aard is (Openbaring 12:12).
Je zou kunnen denken dat Paulus situaties bedoelt die te maken hebben met “buitenstaanders”. Ja, dat kan het geval zijn, maar de context gaat over de gemeenschap van de geroepenen, zoals vers 25 laat zien: “Leg daarom de leugen af en spreek de waarheid, ieder tegen zijn naaste; wij zijn immers leden van elkaar.”
Deze drie verzen in Efeze bevatten drie belangrijke punten:
1. in de christelijke gemeenschap kan het gebeuren dat onze omgang met elkaar ertoe leidt dat iemand boos wordt.
2. we moeten zulke gevallen snel oplossen, indien mogelijk op dezelfde dag.
3. als we dit niet doen, geven we de duivel de kans om ons te beïnvloeden.
Jezus heeft ons opgedragen wat we moeten doen als zo’n geval zich voordoet: “Wees op uw hoede. Als nu uw broeder tegen u zondigt, bestraf hem. En als hij tot inkeer komt, vergeef hem. En als hij zevenmaal per dag tegen u zondigt en zevenmaal per dag naar u terugkomt en zegt: Ik heb berouw, dan zult u hem vergeven” (Lukas 17:3-4).
Dit gaat over de situatie dat we gekwetst zijn of dat ons onrecht is aangedaan. In een parallelle passage laat Jezus zien dat we dit onder vier ogen met onze broeder moeten bespreken (Mattheüs 18:15).
De bereidheid om gehoor te geven aan de vermaningen van Paulus en Christus draagt bij aan vrede en dus ook aan eenheid in de gemeenschap. Doen we dit niet, dan schaden we de gemeenschap – en vooral onszelf, omdat we daarmee ruimte geven aan de duivel.
Ik wens u allen een gezegende Sabbat!
