Als ons vermogen om dingen te voelen of aan te voelen wordt aangetast, kan dat negatieve gevolgen hebben.
Zonder de gewaarwording van aanraking of pijn – veroorzaakt door een stoornis van het zenuwstelsel – kan een patiënt doorligwonden krijgen, omdat hij de ontwikkeling van de wond, die anders met pijn gepaard zou gaan, niet voelt. Een ander kan blaren op zijn voeten krijgen door ongeschikt schoeisel en dit pas merken wanneer hij zijn schoenen of sokken uittrekt omdat hij geen pijn voelt op de getroffen plaatsen.
Er zijn ziekten en verwondingen die het fysieke zenuwstelsel aantasten. Voorbeelden zijn lepraziekten, beschadigingen aan de ruggengraat en diabetes, om er maar enkele te noemen. Dergelijke aandoeningen behoren tot de gevallen die soms moeilijk te behandelen zijn omdat het lichaam lijdt aan een verlies van gevoeligheid in de getroffen gebieden.
Met andere woorden, door een beschadiging van het zenuwstelsel is het lichaam niet meer in staat om waarschuwingssignalen door middel van pijn waar te nemen.
Veel belangrijker dan ons fysieke zenuwstelsel is ons geestelijke zenuwstelsel – ons geweten.
De apostel Paulus waarschuwt ons voor een aantasting van ons geweten. In zijn brief aan de gemeente te Efeze beschrijft hij de heidenen als volgt: “(Zij zijn) verduisterd in het verstand, vervreemd van het leven dat uit God is, door de onwetendheid die in hen is, door de verharding van hun hart. Zij hebben zich, ongevoelig als ze zijn geworden, overgegeven aan losbandigheid, om alle onreinheid begerig te bedrijven” (Efeze 4:18-19).
Ze waren “afgestompt” of ongevoelig geworden. Deze toestand kan geestelijk dodelijk zijn, omdat zij kan leiden tot een verharding van het hart tegenover God en Zijn manier van leven.
Daarom vermaant Paulus ons: “Dit zeg ik dan en getuig ervan in de Heere, dat u niet meer wandelt zoals de andere heidenen wandelen, in de zinloosheid van hun denken” (Efeze 4:17).
Met andere woorden, ons geweten moet anders zijn dan dat van de maatschappij. In plaats daarvan moet het gericht zijn op God en Zijn verwachtingen van ons.
Laten we ervoor zorgen dat ons geweten niet wordt aangetast. Laten we niet gevoelloos worden voor de pijn van het verwerpen van God en Zijn normen.
