Een oud gezegde dat wordt toegeschreven aan de Amerikaanse staatsman Benjamin Franklin stelt dat er maar twee zekerheden in het leven zijn: sterven en belasting betalen. Van alle mensen die ooit geleefd hebben of ooit zullen leven op deze aarde, zal 100% sterven. Mocht wiskunde niet uw sterkste kant zijn, dan wil dit zeggen dat het voor ons allemaal geldt.
Maar veel mensen denken niet echt na over deze waarheid tijdens hun leven op aarde. Er zijn mensen die denken dat het leven hier en nu de reden is waarom we hier zijn. Ze denken dat dit hun enige leven is en dat je er daarom het beste van moet maken. Maar als volgelingen van Jezus weten we dat dit leven niet alles is. De apostel Paulus vertelt ons: “Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus” (Filippenzen 3:20).
Natuurlijk, iedereen die 80 of 90 jaar op aarde heeft geleefd en gezond is geweest, heeft een goed en lang leven gehad. Maar als we het afmeten aan de eeuwigheid, dan is het niet zo lang. Hoe lang is de eeuwigheid? Heel lang. Het is eigenlijk iets wat onze mentale capaciteit ver te boven gaat. Het is zoals de oneindigheid van getallen die maar doorgaan en nooit eindigen. Dat is eeuwigheid.
Voor ons die onze roeping door God en Jezus als onze Verlosser hebben aangenomen en Hem tot Heer van ons leven hebben gemaakt, is de eeuwigheid op de nieuwe aarde met God een indrukwekkende en hoopvolle realiteit. Maar zelfs met alle vreugde over de eeuwigheid in onze toekomst, kunnen de huidige lasten en zorgen in deze wereld er vaak voor zorgen dat onze visie op het hier en nu gericht is. Daarom vertelt Paulus ons in 2 Korinthe 4:17: “Onze lichte verdrukking, die van korte duur is, brengt in ons een allesovertreffend eeuwig gewicht van heerlijkheid teweeg.” En in het volgende vers zegt hij dat we “onze ogen immers niet gericht (moeten houden) op de dingen die men ziet, maar op de dingen die men niet ziet”, dat wil zeggen op onze eeuwige toekomst als kinderen van God, want “de dingen die men ziet, zijn van het ogenblik, maar de dingen die men niet ziet, zijn eeuwig”. Wat een hoop zou dit ons moeten geven!
Een van de bekendste christelijke hymnes is “Amazing Grace”. Het laatste couplet van het lied luidt (vertaald) als volgt:
Als we er tienduizend jaar zijn geweest,
Helder schijnend als de zon,
Hebben we niet minder dagen om Gods lof te zingen
Dan toen we pas begonnen waren.
Stel u eens voor! Na de eerste 10.000 jaar van onze eeuwigheid hebben we nog niet eens het topje van de ijsberg gezien. Het is absoluut onvoorstelbaar! Wat hier en nu gebeurt, is slechts een klein onderdeel van ons bestaan, waarvan we ons over 10.000 jaar van de eeuwigheid niet eens bewust zullen zijn.
Over een week vieren we weer de Bazuinendag als symbool van de beloofde terugkeer van Jezus Christus. Het is weer tijd voor ons om onze blik te verleggen van onze aardse strijd en beproevingen naar de hoop op de opstanding en eeuwig leven, want als we dat doen, zal al het andere verbleken in vergelijking met wat God voor ons in petto heeft. “Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden” (Romeinen 8:18).
Ik wens u allen een gezegende Sabbat!
