Een feitelijk lege, doodlopende weg waarin veel mensen voldoening zoeken, is het materialisme. Men gaat er ten onrechte van uit dat tevredenheid voortvloeit uit het vergaren van materiële zaken. En wat is het resultaat? Een maatschappij waarin toenemende rijkdom belangrijker is dan de manier waarop we met andere mensen omgaan. Er wordt meer aandacht besteed aan de algemene economie en onze eigen financiële situatie dan aan het welzijn van onze naaste, ook als dat ons eigen vlees en bloed is.
Met geld en aanzien voor ogen zijn veel mensen bereid om huwelijk en gezin op te offeren voor hun carrière. Maar al te vaak komen ze dan terecht in een voortdurende concurrentieslag waaraan elke blijvende betekenis ontbreekt. De activiteiten waarvan men voldoening verwacht, leiden alleen maar tot lichamelijke, geestelijke en mentale uitputting.
Als je kijkt naar de armoede van vorige generaties, dan zie je dat het tegenwoordig in het Westen, ondanks de huidige coronasituatie, wat materieel succes betreft veel beter gaat. En toch gaat dit succes vaak gepaard met een gevoel van leegte.
Jezus van Nazareth zei: “Kijk uit en wees op uw hoede voor de hebzucht. Immers, al heeft iemand overvloed, zijn leven behoort niet tot zijn bezit” (Lukas 12:15). Wat echt telt in het leven, zijn de waarden die we onszelf eigen maken, het karakter dat we bouwen, de relaties die we ontwikkelen, en alles wat we aan deze relaties bijdragen.
Veel mensen bewandelen de weg van de minste weerstand en proberen liever iets te krijgen dan iets te geven. Je zou deze houding kunnen samenvatten in de woorden van een in de VS populaire bumpersticker: “Wie sterft met het meeste speelgoed, wint.” Op lange termijn werkt deze filosofie echter niet. Integendeel, we vinden meer geluk door te geven dan door te nemen, zoals Jezus ons zegt (Handelingen 20:35).
Degene die werkelijk wint als hij sterft, is degene die Gods bestemming voor zijn leven zoekt en zich ervoor heeft ingespannen om deze ook te bereiken. Jezus Christus zegt ons dat het doel van het menselijke leven het vervullen van twee allesoverheersende principes is: “U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand” en “U zult uw naaste liefhebben als uzelf” (Mattheüs 22:37, 39).
Jezus draagt ons op om onze liefde eerst aan onze Schepper te tonen. We moeten ernaar streven om onze eigen begeerten opzij te zetten om Hem te behagen en te dienen (Mattheüs 6:24). We moeten Hem met heel ons wezen liefhebben. Vervolgens moeten we onze medemens onze liefde tonen.
Conclusie: de liefde, zoals Jezus ons deze voorhoudt, is de bestaansreden en de zin van het leven van de mens.
Met deze overdenking wens ik u een gezegende Sabbat.
