Waarschijnlijk was uw reactie dezelfde als in de rest van de wereld toen u hoorde over de Russische aanval op Oekraïne: ontzetting en medeleven, vooral met de arme mensen die moeten lijden onder deze Russische acties. De omvang van de inval getuigt van een weloverwogen planning, die waarschijnlijk al maanden is voorbereid:
Wat is de echte reden voor de aanval van Rusland? Is het om te voorkomen dat Oekraïne lid wordt van de NAVO? Toen Duitsland herenigd werd, was er een mondelinge afspraak dat de NAVO niet zou uitbreiden naar het oosten tot aan de grens met Rusland.
Of is het de wens van Vladimir Poetin om de macht van de voormalige Sovjet-Unie nieuw leven in te blazen? In 2005 zei hij in een toespraak dat de ineenstorting van de Sovjet-Unie de grootste geopolitieke ramp van de 20e eeuw was. En Oekraïne maakte deel uit van de Sovjet-Unie in die tijd.
Wat ons nu interesseert is de vraag: hoe moet het nu verder?
Tenzij Rusland een NAVO-lid aanvalt, wat volgens mij op dit moment onwaarschijnlijk is, zullen de Westerse bondgenoten niet militair ingrijpen. Niettemin zal de aanval van Rusland de toch al moeilijke relatie tussen Rusland en de EU onder druk zetten, waarschijnlijk definitief. De acties van Rusland zouden de Europeanen bewuster kunnen maken van hun eigen defensiecapaciteit en een verlangen naar meer politieke eenheid kunnen aanwakkeren. Europa is afhankelijk van Russische energieleveranties, en Jakobus leert ons dat economische belangen kunnen leiden tot spanningen tussen mensen en spanningen tussen staten onderling (Jakobus 4:2).
Ons jarenlange standpunt over Bijbelse profetie is dat Europa, in de vorm van een herrezen Heilig Romeins Rijk, uiteindelijk zal worden bedreigd door vijanden in het Oosten. De huidige ontwikkeling lijkt op een stukje van de puzzel dat hoort bij het grote geheel van de profetische vervulling van de eindtijd.
Maar nog belangrijker voor ons is de vraag of wij onze relatie met God werkelijk dagelijks koesteren! Jezus en de schrijvers van de boeken van het Nieuwe Testament waarschuwen ons dat de abrupte ontplooiing van eindtijdprofetieën velen volkomen onvoorbereid zal verrassen – als een dief in de nacht!
Dat mag ons niet gebeuren. Jezus vermaant ons aan het eind van Zijn profetie op de Olijfberg: “Wees op uw hoede dat uw hart niet op enig moment bezwaard wordt door roes en dronkenschap en door zorgen over de alledaagse dingen, en dat die dag u niet onverwachts overkomt. Want als een strik zal hij komen over allen die op het hele aardoppervlak wonen. Waak dan te allen tijde en bid dat u waardig geacht zult worden om al die dingen die gebeuren zullen, te ontvluchten, en om te kunnen bestaan voor de Zoon des mensen” (Lukas 21:34-36).
We moeten waakzaam zijn. Niet alleen ten aanzien van de wereldgebeurtenissen, maar in de eerste plaats ook ten aanzien van onze geestelijke gesteldheid, opdat die dag ons niet onverwachts overkomt! De recente nieuwsberichten zouden ons daartoe moeten aanzetten.
En zoals altijd moet ons gebed zijn: “Uw Koninkrijk kome!”
