De apostel Jakobus vertelt ons wat de kenmerken van goddelijke wijsheid zijn – de wijsheid die God ons als gave geeft: “Maar de wijsheid die van boven is, is ten eerste rein, vervolgens vreedzaam, welwillend, voor rede vatbaar [NBG’51: gezeggelijk], vol barmhartigheid en goede vruchten, onpartijdig en ongeveinsd” (Jakobus 3:17).
Een belangrijk kenmerk van goddelijke wijsheid is dat zij voor rede vatbaar is, zich iets laat gezeggen. Toen Jezus werd gevraagd naar het grootste gebod in de wet, wees Hij op de liefde tot God en de liefde tot de naaste.
Onze bereidheid om ons iets te laten gezeggen als uiting van de liefde voor God wordt weerspiegeld in de houding van een kind dat zich laat leiden en onderwijzen. Jezus zei: “Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan” (Mattheüs 18:3). Wij tonen onze bereidheid om ons iets te laten gezeggen wanneer we het Woord van God gebruiken als norm voor ons denken en handelen: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad” (Psalm 119:105).
Onze bereidheid om ons iets te laten gezeggen als uiting van de liefde voor onze naaste blijkt uit het feit dat wij ons niet altijd hoeven te laten gelden: “De liefde ijvert niet voor haar eigen standpunt” (1 Korinthe 13:4, Gute Nachricht Bibel (vertaald)). Het blijkt uit de geest van samenwerking en de nadruk op het gemeenschappelijk belang in plaats van het eigen voordeel: “De liefde neemt geen vrijheden, zij zoekt niet haar eigen voordeel” (1 Korinthe 13:5, idem). Een ander voorbeeld van deze houding is de sfeer van vrede die wij in onze relaties met andere mensen brengen.
Goddelijke wijsheid is een gave van God die ons geschonken wordt door de Heilige Geest. Komt deze gave tot uiting in ons leven doordat wij ons wat laten gezeggen? Als dit met ons allen het geval is, zal een kenmerk van ons samenzijn als gemeente een vredige atmosfeer zijn.
Ik wens u allen een gezegende Sabbat.
