Over slechts enkele dagen komen we samen om het Pinksterfeest te vieren. Deze heilige dag is bekend onder vele namen en onder het Joodse volk staat het bekend als het Wekenfeest (Exodus 34:22; Deuteronomium 16:10), het Oogstfeest (Exodus 23:16) en de Dag van de Eerstelingen (Numeri 28:26).
Wanneer de Joden samenkomen om deze dag te vieren, concentreren zij zich op de gebeurtenissen die plaatsvonden op de berg Sinaï, toen God Zijn wetten aan hen openbaarde. Maar hoe groots die gebeurtenis ook was, zij verbleekt in vergelijking met wat duizenden jaren later zou gebeuren, toen een van de grootste gebeurtenissen in de geschiedenis van de mensheid plaatsvond, en toch door het grootste deel van de wereld van vandaag nauwelijks wordt onderkend.
Op de Pinksterdag in 31 na Christus zou de gave van de Heilige Geest worden uitgestort op 120 gelovigen die bijeengekomen waren, precies zoals Jezus beloofd had dat zou gebeuren. Na Zijn kruisiging en opstanding verscheen Jezus aan Zijn discipelen bij verschillende gelegenheden voorafgaand aan de Pinksterdag en bij Zijn laatste verschijning zei Hij tegen hen: “En zie, Ik zend de belofte van Mijn Vader op u; maar blijft u in de stad Jeruzalem, totdat u met kracht uit de hoogte bekleed zult worden” (Lukas 24:49).
Het Griekse woord dat vertaald wordt met kracht is dunamis. Het betekent een intrinsieke kracht of inherente kracht die in een ding huist op grond van zijn aard. Intrinsiek betekent “van of betrekking hebbend op de wezenlijke aard van een ding”. Deze kracht uit de hemel zou letterlijk de goddelijke essentie van God zijn, geplaatst in de mensheid.
Begrijpen wij volledig de betekenis van deze gebeurtenis? Hoewel het gebeurde in 31 na Christus, gebeurt het nog steeds in het leven van iedereen die berouw heeft van zijn zonden, Jezus Christus heeft aanvaard als zijn persoonlijke verlosser en de handen op zich heeft laten leggen om dezelfde gave te ontvangen (Handelingen 2:38).
Voordat Hij terugkeerde naar de Vader, zei Jezus tegen Zijn discipelen: “Maar u zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde” (Handelingen 1:8). Het Griekse woord dat vertaald wordt met getuigen is een zelfstandig naamwoord, geen werkwoord. Het beschrijft wie we zijn, niet wat we doen. Hij vertelde Zijn discipelen, en allen die daarna zouden komen, dat wanneer wij deel zouden krijgen aan de goddelijke natuur door het ontvangen van de Heilige Geest, wij levende offers zouden worden! Ons leven, onze waarden, onze moraal, onze normen zouden anders zijn dan de wereld om ons heen. Wij zouden levende voorbeelden zijn van Gods wetten die gehoorzaamd moeten worden.
De wereld om ons heen is moreel bankroet geraakt. Wat ooit als afschuwelijk werd beschouwd, wordt nu niet langer beschouwd als iets om zelfs maar beschaamd over te zijn. De woorden van de profeet Jeremia lijken vandaag de dag nog even actueel als toen hij ze schreef: “Staan zij beschaamd, omdat zij een gruweldaad gedaan hebben? Ze schamen zich niet in het minst, ja, zij weten van geen blozen. Daarom zullen zij vallen onder hen die vallen; ten tijde dat Ik hen zal straffen, zullen zij struikelen, zegt de HEERE” (Jeremia 6:15).
Laten wij, nu de Pinksterdag nadert, opnieuw een vaste overtuiging hebben om vast te houden aan wat wij weten dat de eeuwige waarheden van God zijn. Het is nu niet de tijd om onze waakzaamheid te laten verslappen. De Pinksterdag moet ons eraan herinneren dat “Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus” (Filippenzen 1:6). Het is de Heilige Geest van God – Zijn goddelijke essentie die in ons is – die zal voortgaan met ons te voltooien en vervolmaken.
In dienst van Christus,
