Er zijn veel religies in de wereld. Als je rondreist in deze wereld, heb je niet veel tijd nodig om daar achter te komen. Hoe meer gebieden u bezoekt – vooral in Azië – hoe meer manieren u ontdekt hoe mensen proberen een relatie te hebben met “hun” godheid.
Zo kunnen we de vraag stellen: “Waarin verschilt het christendom van andere godsdiensten?” In zijn brief aan de Galaten wijst de apostel Paulus op een heel bijzonder christelijk onderscheid.
Vanaf het begin van zijn bediening in Galatië predikte Paulus dat verlossing alleen door geloof in het Evangelie van genade komt. Dit was uniek in die tijd, en het onderscheidt het christendom nog steeds van sommige andere religies. Hoewel werken belangrijk zijn in ons leven, is onze redding niet gebaseerd op onze werken of verdiensten. Onze verlossing is een geschenk van God door het geloof in het verzoenend offer van Jezus Christus. En een geschenk kan niet verdiend worden.
Dat beviel de Joden in Galatië niet. Zij geloofden dat onze verlossing afhing van gehoorzaamheid aan de rituele Mozaïsche wet, met name de besnijdenis. Zij leerden de niet-Joodse christenen daar dat zij besneden moesten worden, anders konden zij niet behouden worden.
Het is voor ons christenen van fundamenteel belang te begrijpen dat onze verzoening met God niet tot stand komt door onze eigen goede werken. Het komt niet door gebed, het bijwonen van de eredienst, het voeden van de armen, het steunen van humanitaire projecten of een andere “goede daad”. Zoals de gelijkenis van de ponden in Lucas 19 suggereert, bepalen onze werken in het christelijke leven onze “beloning” bij de wederkomst van Jezus Christus, maar ze bepalen niet onze verlossing.
In het geval van de Galaten kwam de verzoening met God ook niet door de besnijdenis. Wij hoeven niets te presteren om door God aanvaard te worden. Wij aanvaarden zijn kosteloze aanbod van verlossing door geloof in Jezus’ verzoenend offer en Zijn werk als Hogepriester. God geeft ons dan Zijn Geest die ons tot goede werken leidt.
Om het standpunt van zijn tegenstanders te weerleggen doet Paulus een harde uitspraak: “Deze mensen die onder u problemen veroorzaken, moeten zich dan maar meteen laten ontmannen” (Galaten 5:12; Einheitsübersetzung). Het Griekse woord voor “ontmannen” komt van apokoptō. Het betekent “afsnijden”. Het werd gebruikt om het snoeien van een tak of het doorsnijden van een touw te beschrijven. Hier verwijst het naar castratie. Paulus vertelt de christenen in Galatië dat zijn tegenstanders, de Joodse Galaten, volgens hun eigen logica hun mannelijkheid moeten afsnijden.
Hiermee doelt Paulus op de praktijken van sommige religieuze sektes uit zijn tijd om zich te verenigen met hun goden. Er waren cultische priesters bekend als de Galliërs die hun geslachtsdelen afsneden om hun goden te behagen. Paulus’ punt was dat er geen verschil is tussen ons en de heidenen wanneer christenen redding verkrijgen door besnijdenis. Deze heidenen gaan zelfs verder dan besnijdenis. In zekere zin zei Paulus: Waarom niet net zo ver gaan als zij, als dat op de een of andere manier een voordeel oplevert?
Gelukkig komt redding niet door besnijdenis of verminking. Het is Gods geschenk aan ons uit genade door het geloof. We stellen eenvoudigweg ons vertrouwen op dat wat Jezus voor ons heeft gedaan en blijft doen. En zo begint onze wandel met God, waarin we door het putten uit de Heilige Geest goede werken verrichten, die onze beloning bepalen, maar niet onze redding.
Dit is wat het ware christendom onderscheidt van andere religies!
