“De vrucht van de Geest is echter (…) vreugde” (Galaten 5:22). Vreugde wordt genoemd als het tweede aspect van de vrucht van de Heilige Geest, net na liefde. Maar hoeveel vreugde voelen we in ons dagelijks leven?
Een van de redenen waarom vreugde zo moeilijk te bereiken is, is dat we leven in een wereld vol stress. Onze samenleving verlangt van ons dat we efficiënt, vakkundig en snel zijn. Onze eigen verwachtingen drijven ons tot perfectionisme en controle. Zelfs onze familie en vrienden eisen dat we het perfecte evenwicht vinden tussen loyaliteit en zelfredzaamheid. We streven naar perfectie. We willen altijd en voor iedereen alles zijn.
En weet u wat? Dat is prima. Het is goed om goed, succesvol en populair te willen zijn. Wat niet oké is, is te denken dat we het allemaal alleen kunnen.
Onze hemelse Vader heeft nooit gewild dat we alleen met onze eigen capaciteiten zouden slagen – dankzij ons eigen “kunnen”. Hij wist dat we geen tijd zouden hebben voor alles en dat we fouten zouden maken en hulp nodig zouden hebben op weg naar ons doel in het leven. Als we er goed over nadenken, komt ons gebrek aan vreugde vaak voort uit de angst de moeilijke situaties in het leven alleen op eigen kracht het hoofd te moeten bieden. Weten we niet allemaal op de een of andere manier onbewust dat we zelf niet sterk genoeg zijn om pijnlijke en moeilijke situaties alleen aan te kunnen? In dergelijke situaties gaan onze hersenen dus in de hoogste versnelling en produceren ze alarmsignalen om ons te waarschuwen dat de situatie waarmee we geconfronteerd worden te zwaar is om te kunnen dragen of beheersen. Dit is de oorsprong van stress, en het is een van de sterkste en meest succesvolle concurrenten van vreugde.
Stress ontstaat door tientallen angstige gedachten over dingen die we niet kunnen beheersen, maar alleen dan als we niet bereid zijn ze in gebed aan God voor te leggen. Zo bezien is dergelijke mentale stress eigenlijk het tegenovergestelde van geloof, als we onbewust aannemen dat God ons niet zal horen of ons niet te hulp zal komen. Wat zou het eerste moeten zijn dat in ons opkomt als we zo’n situatie meemaken? Wat te denken van deze vermaning van de apostel Paulus: “Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God” (Filippenzen 4:6).
Eigenlijk zegt God tegen ons: “Stress niet, maar vertrouw je situatie aan Mij toe!” Maar hoe vaak is dat onze eerste reactie bij een dergelijke stressvolle situatie?
Als we onze zorg aan God hebben voorgelegd, zal Hij het oplossen als de noodzakelijke oplossing onze kracht te boven gaat. Ja, de kwestie aan God toevertrouwen betekent niet dat we dan rustig achterover kunnen leunen en duimen draaien. Nee, onze inzet is nog steeds vereist, maar als er iets ergs gebeurt, vertrouwen we erop dat het uiteindelijk ten goede zal keren (zie Romeinen 8:28). We moeten gewoon ons best doen en erop vertrouwen dat alles altijd volgens Gods plan verloopt.
Laten we het eens proberen! Er schuilt zoveel vreugde in de wetenschap dat we er niet alleen voor staan.
Wat gebeurt er op dit moment in ons leven waar we geen controle over hebben? Welke gedachten komen naar boven die angst kunnen veroorzaken in ons dagelijks leven? We zullen waarschijnlijk een aantal dingen opnoemen die we in ons eentje proberen te doen en daarbij vergeten God om hulp te vragen. In plaats daarvan kunnen we ze aan God voorleggen en ze van onze “zorgenlijst” schrappen. En vergeet niet onze hemelse Vader bij voorbaat te danken voor wat we denken dat Hij al in ons leven heeft gedaan en in de toekomst nog zal doen.
Vinden we dat moeilijk? Dan kunnen we God vragen ons te helpen er een gewoonte van te maken in moeilijke situaties onze “verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend (te maken) bij God”. Op deze manier begint de vreugde het te winnen van de angst.
Een fijne Sabbat toegewenst!
