Toen 2021 eindelijk ten einde liep, hoorde ik veel commentatoren en mensen praten over de afgelopen bijna twee jaar. Sommigen keken uit naar een nieuwe tijd, in de hoop dat 2022 een einde zal maken aan de pandemie die maar niet leek te stoppen en een opening zal bieden voor nieuwe kansen.
Laten we eerlijk zijn. In het afgelopen jaar hebben velen van ons te maken gehad met zware beproevingen op het gebied van gezondheid, financiën en andere uitdagingen. Sommigen hebben familie of vrienden verloren. Mensen die we vertrouwden, hebben ons teleurgesteld of in de steek gelaten. Velen hebben me verteld dat ze uitgeput zijn, misschien zelfs een beetje aan de hopeloze kant, op zoek naar bemoedigende tekenen dat 2022 beter zal worden.
Terwijl ik luisterde naar dit hele scala van gedachten, vroeg ik me af: wat hebben we geleerd van onze ervaringen? Waarom vraag ik dit? Omdat wat we hebben geleerd de basis zal vormen voor hoe goed we zullen omgaan met wat 2022 ons zal brengen.
Wij in de Kerk van God bezitten een krachtige hoop dat we op de lange duur winnen! Op een dag zullen wij allen het geschenk van eeuwig leven ontvangen van God Zelf, en verwelkomd worden in het geweldige Koninkrijk van God. Zulke onbetaalbare kennis houdt ons op de been!
Maar op de korte termijn is het voor ons misschien een beetje een uitdaging om ons hoofd omhoog te houden. Of we nu in de Verenigde Staten wonen of daarbuiten, we kunnen te maken krijgen met het gevaar dat we het vermoeid raken om gewoon van dag tot dag te leven.
Spirituele en emotionele veerkracht – het ontwikkelen van een vernieuwend en sterk vermogen om er weer bovenop te komen – helpt ons om geconcentreerd en vol van kracht te blijven. Paulus geeft ons dan ook deze onbreekbare belofte: “Alle dingen zijn mij mogelijk door Christus, Die mij kracht geeft” (Filippenzen 4:13, nadruk overal toegevoegd).
Maar tegelijkertijd zou ik u willen uitnodigen om, terwijl we door verschillende uitdagingen gaan, te denken aan de woorden van Jakobus, de halfbroer van Jezus: “Want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet” (Jakobus 1:3-4).
Die kwaliteit van standvastigheid heeft te maken met het ontwikkelen en versterken van persoonlijk karakter. Karakter is de goddelijke kwaliteit die wij allen nodig hebben om op de koers van onze bekering te blijven.
De vorming van karakter verloopt niet eenvoudig. Het gebeurt veelal wanneer we door zware beproevingen gaan. Zoals Paulus ons zegt: “We beroemen ons er ook op als we verdrukt worden. Want we weten dat verdrukking volharding brengt, en volharding brengt kracht, en kracht brengt hoop” (Romeinen 5:3-4, GNB). Het Griekse woord voor “volharding” dat Paulus gebruikt, is hetzelfde Griekse woord (hypomone) dat Jakobus gebruikt en dat ook wel vertaald wordt met “geduld” of “standvastigheid”.
Dit uithoudingsvermogen van ons karakter geeft ons nieuwe energie en maakt ons veerkrachtig! Het geeft ons hoop! Het wordt gevormd in combinatie met de werking van de Heilige Geest die God ons heeft gegeven. Hoop is het resultaat van dit proces.
Om werkelijk veerkrachtig te worden, moeten we niet terugvallen in vertrouwde, comfortabele gewoonten of dezelfde dingen steeds weer opnieuw doen waarbij we andere resultaten verwachten. We moeten onthouden wat we geleerd hebben! Wat we over het leven en onszelf leren, zou de optimistische basis moeten zijn voor wat we verwachten dat het komende jaar ons zal brengen.
Dus, welke zwaarbevochten lessen heeft u het afgelopen jaar geleerd?
Schrijvend vanuit de gevangenis in Rome – zeker een situatie die beproevingen kan opleveren die je de hoop ontnemen – vertelde Paulus de Filippenzen, en ons vandaag, over een belangrijke eigenschap die hij had geleerd. “En ik weet wat het is vernederd te worden, ik weet ook wat het is overvloed te hebben; in elk opzicht en in alles ben ik ingewijd, zowel in verzadigd te zijn als in honger te lijden, zowel in overvloed te hebben als in gebrek te lijden” (Filippenzen 4:12).
Het Griekse woord hier voor “ingewijd” is myeo. De betekenis ervan omvat het proces om onderricht te aanvaarden, om volkomen vertrouwd te raken met een concept. Interessant is dat deze uitdrukking die vertaald is met “ingewijd” [de Statenvertaling spreekt over “onderwezen”, AK] door oude Griekse schrijvers werd gebruikt om te verwijzen naar een diep inzicht dat niet direct duidelijk is.
Paulus gebruikte dit woord om het belang van leren – en onthouden – te onderstrepen.
Maar om te leren en om deel te nemen aan het leren, moet men onderwijsbaar zijn. Dat is verbonden met het leven van een discipel, iemand die altijd leert door onderwijsbaar te zijn. We zien dat in de grote opdracht die Jezus Christus geeft in Mattheüs 28: “Ga dan heen, onderwijs al de volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerendalles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen” (Mattheüs 28:19).
Discipelen – ongeacht leeftijd en ervaring – houden nooit op met leren. Ze zijn altijd leergierig.
En ze streven ernaar te onthouden wat ze hebben geleerd.
Paulus schreef dat hij had geleerd om te volharden, zodat hij nu de opmerkelijke kwaliteit van tevredenheid bezat, dat hij had geleerd om veerkrachtig te zijn, in welke toestand hij zich ook bevond, inclusief een toestand van fysieke opsluiting. Het Boek geeft dit weer als “onder alle omstandigheden tevreden te zijn” (Filippenzen 4:11).
Wist u dat zowel God als Jezus Christus altijd aan het leren zijn, met name over ons!
In de verhandeling over het lot van Sodom lezen we: “Verder zei de HEERE: De roep van Sodom en Gomorra is groot en hun zonde heel zwaar. Ik zal nu afdalen en zien of zij werkelijk alles gedaan hebben zoals de roep luidt die over haar tot Mij gekomen is. En zo niet, Ik zal het weten” (Genesis 18:20-21). In de beproeving van Abraham leerde God dat Abraham God werkelijk vreesde en zou gehoorzamen: “Want nu weet Ik dat u godvrezend bent” (Genesis 22:12). Met betrekking tot Jezus lezen we in Hebreeën 5:8: “Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.”
En wat te denken van de uitdagingen waar wij in 2022 wellicht nog mee te maken zullen krijgen? Zoals Winston Churchill zei toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep: “Verspil nooit een goede crisis.”
In mijn bediening heb ik vaak inspirerende voorbeelden gezien van mensen die door moeilijke tijden gaan en leren God te vertrouwen in plaats van zichzelf of andere mensen. Ze leren van een crisis hoe ze dingen volledig aan God kunnen overlaten en op Hem kunnen vertrouwen! Dat is een kostbare eigenschap. We lezen in het beroemde vers Spreuken 3:5: “Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet.”
Nu we 2022 ingaan, roep ik u op om een Bijbelconcordantie erbij te pakken of op uw Bijbel-app te zoeken waar het woord “leren” voorkomt. Vele malen zult u vinden dat wij moeten “leren de HEERE, uw God, te vrezen” en dat wij Zijn wegen en Zijn geboden moeten leren. We moeten leren “de HEERE, uw God, lief te hebben met heel uw hart”. We moeten onze medemens liefhebben als onszelf. Wat hebben we geleerd over wat we beter zouden kunnen doen in onze relaties met anderen? Wat hebben we geleerd over vriendelijkheid, dankbaarheid, nederigheid, consideratie, eerlijkheid, waarachtigheid, geduld en vergeving? Wat hebben we geleerd over wat goede relaties in de weg staat, zoals egoïsme, trots en veroordelend zijn, en wat beloven we te veranderen?
Laten we er dit jaar naar streven om echte discipelen van Jezus Christus te worden – altijd lerend, altijd onderwijsbaar.
En laten we onthouden wat we hebben geleerd, en dat in praktijk brengen!
